Gisteren was het zo ver, het afscheidsconcert van The Scene. En wat was het gaaf! Om 6 uur stonden mijn vader en broertje voor de deur om richting de Heineken Music Hall te rijden. Uiteraard reden we rechtstreeks de file in, maar alsnog stonden we om 7 uur op de ArenA boulevard en wandelden richting de döner zaak waar de heren nog even wat te eten scoorden. Eenmaal binnen bij de HMH liepen we in de zaal zo ver mogelijk naar voren, het was nog redelijk rustig, dus we konden een mooie plek bemachtigen, zo’n 20 meter bij het podium vandaan. De avond begon met een ontzettende slechte openingsact; Trio Bier, ik was blij dat zij weer van het podium verdwenen en toen was het wachten op The Scene.
Om kwart over 9 werd de zaal donker, op het podium zag je schimmen van de bandleden en langzaam begonnen ze met spelen. Wat een kippenvel moment! Ze begonnen met een nummer van het nieuwe album. De dood, het gaat over een nacht in het ziekenhuis tijdens de behandeling tegen kanker. Heftig nummer. Daar kwamen de tranen al, maar tegelijkertijd ook een glimlach omdat Thé het zo vastbesloten zong. Het is duidelijk, hij is nog lang niet klaar met leven. Verder kwamen de nodige hitjes voorbij, ‘Rauw, Hees & Teder’, ‘Blauw’, ‘Iedereen is van de wereld’, ‘Zuster’, en ‘Onder aan de dijk’. Thé zong de sterren van de hemel, gewoon alsof het niet zijn laatste concert was.
Er waren verschillende artiesten waarmee The Scene hun nummer speelden, Paskal Jacobse (Bløf), Jacqueline Govaert, Lange Frans, Tom Barman en nog een Portugese zangeres. Vooral het duet met Jacqueline Govaert gaf me kippenvel. De zaal was muisstil, je hoorde gewoon mensen op een plastic bekertje trappen achterin de zaal. Ik hou wel akoestische duetten en Onder aan de dijk is een fantastisch nummer. Aan het einde van de avond kwamen alle artiesten samen het podium op om ‘Iedereen is van de wereld’ mee te zingen. Dat was eigenlijk niet nodig, want het publiek nam het al gauw over.
Wat was het een geweldige avond, ik heb van begin tot eind genoten en zelfs wat traantjes gelaten. Echt een avond met een lach en een traan. En veel kippenvel. Hopelijk blijft Thé veel pijn en ellende bespaard en kan hij terug kijken op een fantastisch leven en carrière.
Leave a Reply