Al vanaf dat Luuk een aantal maanden oud was, kregen we regelmatig de vraag of we al toe waren aan een tweede kindje. Een vraag waar ik me regelmatig behoorlijk aan kan storen. De meeste mensen die het vragen weten namelijk hoe pittig het was om de vorige zwangerschap door te komen. Maar ja, nu is Luuk 18 maanden oud, zullen we nu dan toch toe zijn aan een tweede kindje?
Medische malle molen
Vanwege de hart- en vaatkwalen die bij mij in de familie zitten zouden ze in het ziekenhuis het liefste zien dat ik mezelf even helemaal laat checken voor we besluiten voor een tweede kindje te gaan. Met mijn hoge bloeddruk tijdens de laatste weken van de zwangerschap werd het behoorlijk zwaar en de klachten logen er niet om. Mijn lichaam sputterde tegen. En als je dan erfelijk belast zou kunnen zijn met alle hart en vaat kwalen die mijn ouders hebben, weten ze natuurlijk liever voordat je zwanger bent of je er zelf ook last van hebt.
Maar eerlijk is eerlijk. Zo’n medische check haalt wel heel veel van de romantiek weg. Aan de andere kant gaf het tijdens de zwangerschap veel onnodige stress om ondertussen nog van top tot teen onderzocht te worden. Ik twijfel er nog over of het is wat ik wil, om het te weten mocht er iets niet goed zijn. Aan de andere kant, hoeveel mensen raken er niet zwanger zonder er bewust mee bezig te zijn? Waarom zou dat ons niet kunnen overkomen?
Eigen bedrijf en carrière
Ik ben niet zo’n carrièretijger. Eigenlijk rommel ik stiekem al een aantal jaar maar wat aan. Van werken voor een werkgever tot zelfstandig ondernemer. Maar nu ik mijn eigen gastouderopvang heb en steeds beter gevonden word in de omgeving vind ik het een te grote gok om over een aantal maanden al met zwangerschapsverlof te moeten gaan.
Daarbij is Joost ook net bezig met een nieuwe functie en hangt een beetje tussen twee studies in. Dus echt het ideale moment op werkgebied is het nog niet.
Ons gevoel
Nog zo’n kleine Luuk erbij zien we allebei helemaal zitten. Joost iets minder snel dan ik, maar goed, daar zal ik wel een vrouw voor zijn. Die zijn er over het algemeen eerder aan toe dan de man. Maar toch is mijn wens voor een tweede kindje nog niet zo groot als dat het was toen we voor het eerst besloten voor een kindje te gaan.
Misschien omdat we momenteel te druk zijn om er echt bij stil te staan. Of misschien omdat we voor nu heel erg tevreden zijn over hoe het nu is met zijn drietjes en mijn gastkinderen. Of omdat we er nu nog niet aan toe zijn door verschillende redenen. Het financiële plaatje speelt mee, maar buiten dat is het vooral mijn angst die meespeelt.
Mijn angst
Hoewel de artsen duidelijk zijn geweest en hebben gezegd dat het bij een volgende zwangerschap niet zo mis hoeft te gaan als bij de vorige keer ben ik toch erg bang. Ik voelde me zo ongelooflijk onbegrepen door een groot deel van mijn omgeving, maar ook door de artsen. Dat gevoel beangstigt me als ik dat in de toekomst weer zou moeten voelen. Hoewel ik van veel mensen (en artsen) hoorde dat ze achteraf pas door hadden hoe zwaar het was, ben ik bang dat het bij een volgende net zo zou gaan.
Wie zegt dat ik niet weer zo vreselijk misselijk wordt de eerste 5 maanden van de zwangerschap. Om daarna volledig in te storten vanwege de torenhoge bloeddruk. Koest gehouden te moeten worden met bloeddrukverlagende medicatie en verplichte bedrust voorgeschreven te krijgen. Ik zou niet weten hoe ik dat deze keer zou moeten doen. Niet alleen mijn werk gaat door, maar ook Luuk is er continue. Hoe ga ik hem uitleggen dat mama even ziek is omdat ze op een broertje of zusje voor hem zit te broeden?
Voorlopig ziet het er naar uit dat we er nog niet aan toe zijn. Maar zeg nooit nooit. Het kan zomaar veranderen natuurlijk. Die rammelende eierstokken zijn er best wel hoor. We zien voorlopig alleen nog teveel (onnodige) beren op de weg. We zien het allemaal wel.
Dat is trouwens niet de reactie die iemand wil horen als we de vraag krijgen wanneer we aan een tweede gaan beginnen. Maar dat is niet anders. Op de een of andere manier hoort het om twee kinderen zo snel mogelijk op elkaar te krijgen. Maar men vergeet daarbij wel eens dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is.
Wanneer was jij toe aan een tweede?
]]>
Leave a Reply