Nu het einde van mijn zwangerschap in zicht is, sta ik steeds meer stil bij de dingen die ik ontzettend ga missen aan de zwangerschap. Dingen die heel vanzelfsprekend zijn, maar waarschijnlijk ook dingen die ik me achteraf nog nauwelijks zal herinneren. Welke dingen ga ik missen aan de zwangerschap?
Het getrappel in mijn buik
Vrij vanzelfsprekend lijkt me. Ik vind het getrappel heel vaak ook heel erg ongemakkelijk. Luuk voelde ik vaker niet dan wel, waardoor ik regelmatig met zorgen extra controles in het ziekenhuis had. Maar onze kleine Klaas laat erg veel van zich horen. Vanaf het moment dat hij zich goed liet voelen, is hij eigenlijk constant aan het bewegen geweest. En hard ook. Mijn placenta ligt deze keer aan de achterkant (bij m’n rug) en daardoor voel ik vrijwel alles.
En toch ga ik het ondanks het ongemakkelijke gevoel wat ik vaak bij het getrappel en de bewegingen heb wel missen denk ik. Ik weet nog dat ik het bij Luuk heel erg leeg vond voelen in mijn buik die eerste periode. En ik kan me na zo’n drukke baby in mijn buik heel goed voorstellen dat dat straks misschien nog wel erger is. Daarnaast willen we niet meer dan 2 kinderen en zullen dit de laatste weken zijn dat ik het getrappel kan voelen. Ik probeer er dus nog extra van te genieten en ervan vast te leggen wat lukt.
Me niet druk maken om mijn kleding
Al sinds juni heb ik buiten een bepaalde joggingbroek, geen broeken aan gehad. ‘s Morgens trek ik een legging aan en een jurk en that’s it. Ideaal en zo makkelijk om er verder niet over na te hoeven denken. Dat ga ik straks wel missen. Want welke kleding verbergt mijn after pregnancy buikje en ga ik uberhaupt weer in de broeken passen die ik voor de zwangerschap aan had?
En daarnaast vraag ik me af of het borstvoeding geven deze keer gaat lukken en zo ja, wat voor kleding moet ik dan aan om zo makkelijk mogelijk m’n tiet kleding-vrij te maken? Ik vind die onbezorgdheid over mijn kleding de afgelopen maanden echt heerlijk. Jurkjes en leggings zitten het lekkerste en ik hoef me niet druk te maken over broeken die net te strak zitten of een shirtje die een vetrolletje niet voldoende verbergt. En dat zal ik zeker nog gaan missen.
Het fantaseren over de kleine man
Zal hij op Luuk lijken? Of zijn de bewegingen die al heel anders zijn dan bij Luuk, een teken van een heel ander karakter? Lijkt onze Klaas meer op mij of op Joost, of is het net als Luuk een echte mengelmoes van ons allebei? Hoe zal Luuk reageren op de komst van de kleine, pikt hij het dat hij minder aandacht zal krijgen of vindt hij het vreselijk en gaat hij enorm peuterpuberen? Gaat het inderdaad lukken om de laatste weken van mijn zwangerschapsverlof met z’n vieren leuke dingen te ondernemen als gezin, of voel ik me nog niet goed genoeg? Zal Klaas een huilbaby worden nadat we het met Luuk zo makkelijk hebben gehad de eerste maanden?
We fantaseren veel over het straks zal zijn. Niet alleen over de kleine man, maar vooral over hoe het zal zijn als we straks met zijn vieren zijn. Al moet ik wel zeggen dat we door de 3D echo die we gehad hebben al meer een beeld hebben over hoe de kleine eruit gaat zien. Zoals het er toen naar uit zag, is het een kleine kopie van Luuk en ook tijdens de reguliere echo’s lijken we gelijkenissen te zien. Ik denk dat als de bevalling straks achter de rug is, we zo geleefd zullen worden, dat het fantaseren over hoe het na een tijdje zal zijn, even geen ruimte heeft. Dat we te druk zijn om stil te staan bij wat de toekomst gaat brengen. Dus ik denk dat we dat best nog wel eens zullen gaan missen.
De echo’s
Tja, het grote voordeel van complicaties hebben tijdens de zwangerschap, is toch wel de vele echo’s die je krijgt. Niet alleen krijg ik iedere 2 a 3 weken een groeiecho, maar ook bij de normale controles wordt er een echo gemaakt. We hebben dus echt al heel veel echo’s gehad en hoewel we steeds minder kunnen zien op de beelden, omdat Klaas te groot wordt, blijft het leuk om nog even naar binnen te kunnen gluren. De groeiecho’s blijf ik wel spannend vinden, omdat deze de laatste weken slecht nieuws brengen, maar als er dan weer een arm voorbij komt zwaaien of je ziet de kleine zijn tong uitsteken voor een slokje vruchtwater, is het al snel weer goed. Maar goed, na de bevalling hoeven we geen ziekenhuiscontroles meer af te wachten om naar de kleine man te kunnen kijken.
Het keer op keer opnieuw indelen van de kledingkast
De kledingkast voor de baby stond al heel snel in elkaar. Ik kocht het via via nog voor we de eerste echo gehad hadden en toen de echo goed bleek, hebben we de kast in elkaar gezet. Zo konden we alle spullen die we verzamelden voor de komst van de kleine gewoon kwijt in een kast en lag het niet her en der verspreid door het huis. Maar het grote nadeel van het vroeg neerzetten van de kledingkast is toch wel dat je het maar in blijft delen. Elke keer weer deel ik alles opnieuw in. Volgens mij is het nu goed zoals het is, alles wat erin ligt is gewassen en ligt gesorteerd op maat en soort, dus ik denk dat het wel prima is. Maar je weet maar nooit wat er vlak voor de bevalling ineens nog verandert gaat worden.
Heerlijk om daar zo mee bezig te zijn. Zodra de kleine geboren is en de kledingkast opnieuw ingedeeld moet worden omdat er een te kleine maat uit kan en de volgende maat erin, wordt het een beetje “moeten” en kan ik er niet meer zo van genieten zoals nu.
Mijn uitslaapochtend
Vanaf dat Luuk een aantal maanden oud was, hebben Joost en ik onze weekenden verdeeld. Ik slaap de zaterdagen uit en Joost de zondagen. Een afspraak die heel erg goed bevalt. Maar na de bevalling zullen we onze uitslaapochtenden toch moeten opgeven vrees ik. Het is allemaal al zo wennen in het begin, dat we maar beter allebei op kunnen staan om het onszelf makkelijker te maken denk ik. Of ik sta op voor de kleine en Joost voor Luuk. We zullen zien hoe het gaat lopen.
Uiteindelijk komen die uitslaapochtenden wel weer terug, dat weet ik zeker. Zodra we onze draai gevonden hebben, kunnen we de ochtenden vast weer van elkaar overnemen om elkaar ook rust te kunnen. Toch zal ik die ochtenden de eerste periode enorm gaan missen vrees ik. Al hebben vroege, knusse herfst en winterochtenden ook wel weer wat denk ik.
Er is genoeg om te missen aan het zwanger zijn, maar ik kijk toch ook wel erg uit naar het moment dat de zwangerschap voorbij is en we onze kleinste spruit kunnen knuffelen.
Wat mis jij het meeste van je zwangerschap(pen)?
]]>
Leave a Reply