36 weken zwanger

Ik had een aantal weken geleden niet verwacht deze update nog te mogen schrijven, maar het is toch waar: Ik ben 36 weken zwanger! Wel is het einde nu echt in zicht. Mijn gezondheid lijkt me in de steek te laten en een zwangerschapsvergiftiging ligt op de loer. Daarom ben ik opgenomen. Niet in het ziekenhuis, maar thuis. Door middel van thuismonitoring mag ik thuis blijven, zoveel mogelijk plat op bed liggen en op die manier proberen de zwangerschap nog tenminste een weekje uit te zitten. We zullen zien of dit gaat lukken…

Hoe voel ik me?

Het gaat steeds minder goed. Ik krijg veel meer last van vochtophopingen in mijn benen en handen en daarnaast krijg ik last van hoofdpijnklachten. Ik begin het steeds meer zat te worden en het is niet alleen te wijten aan de “laatste loodjes”. Aan alles voel ik mezelf zieker worden en het is eng omdat ik dit herken van de vorige zwangerschap, wat uiteindelijk een zwangerschapsvergiftiging bleek te zijn.

Gelukkig zijn ze in het ziekenhuis wel erg begripvol en willen ze meedenken waar het kan. Zo hebben we het gehad over een inleiding en ook al voordat ik me zieker begon te voelen, was dit zeker een optie. Wanneer is nog de vraag. Sowieso natuurlijk, maar ik ben ook niet van plan online te delen wanneer we gaan beginnen met het opwekken van de bevalling haha.

Groei & Kilo’s

Afgelopen donderdag besloot ik de weegschaal tussentijds eens op te stappen, omdat ik zo vreselijk veel vocht in mijn voeten had zitten. Wat bleek? In 5 dagen tijd was ik 7 kilo aangekomen. Vocht, vocht en nog meer vocht! De kilo’s vliegen er momenteel dus aan, zonder dat ik daar enige invloed op heb. Gelukkig weet ik ook dat deze kilo’s er heel snel weer vanaf zijn na de bevalling.

Verder heb ik niet het idee dat mijn buik echt groter is geworden, wel verandert de vorm. Klaas ligt nog niet heel gunstig voor de bevalling en nog net te hoog, maar ik heb het idee dat hij toch al wat naar beneden aan het zakken is als ik de weekfoto eens goed bekijk.

Afspraken afgelopen week

Dinsdag had ik de reguliere controle bij de medisch verloskundige en de diabetesverpleegkundige. Hier was alles goed. Wel had ik wat eiwitten in mijn urine, maar niet heel veel en mijn bloeddruk kon er ook nog mee door. Alles leek dus stabiel te zijn. Toch was mijn bloeddruk wel aan de hoge kant en werd er besloten een verdubbeling aan medicatie te geven. Ik besprak ook met de verpleegkundige mijn bevalplan, die ik overigens niet heb. Maar ik kreeg de belinstructies weer even goed door en besprak wat puntjes die ik de vorige keer liever anders had gezien.

Vrijdagochtend besloot ik het ziekenhuis te bellen vanwege de extreme toename in gewicht en ik moest niet veel later komen voor een CTG en een extra controle. Mijn bloeddruk bleek veel te hoog. En dat ondanks de ophoging van de medicatie een paar dagen eerder. De CTG was prima en mijn bloed ook. Maar mijn urine bleek ineens nog maar een heel klein beetje onder de grens “zwangerschapsvergiftiging” te zitten. Shit, shit, shit. Dat was niet wat ik had verwacht. Ik kreeg er een extra pilletje bij om de bloeddruk te verlagen en er werd verteld zo rustig mogelijk te doen. Ook moest ik zondag terugkomen voor controle.

Zaterdag bleek alleen dat die controle te lang zou duren, ik belde al eerder, want ik kreeg hoofdpijn klachten. Luuk zou al bij mijn moeder en stiefvader logeren, zodat Joost en ik een soort ‘laatste avondje samen’ zouden hebben voor de bevalling. Met het plan uiteten te gaan en een biosje te pakken, maar we brachten de hele avond op een verloskamer door. Daar heb ik ruim 4 uur aan de CTG gelegen, mijn bloed bleek in orde, maar die eiwitten waren nog meer opgelopen. Nog steeds net ietsje onder de grens voor opname. Maar te hoog om niets te doen. Er werd besloten me de thuisopname in te doen. Hierbij wordt er dagelijks een CTG gemaakt en een bloeddrukcontrole gedaan.

Die thuismonitoring heb ik sinds gisteren. Een medisch verloskundige kwam aan huis om een CTG en een bloeddrukmeter te brengen en me uit te leggen hoe ik deze zelf kan bedienen en nu zal ik iedere ochtend zelf een CTG maken en mijn bloeddruk meten. Uiteraard overleg ik daarna met de arts hoe ik me voel en hoe we verder gaan. We hopen op deze manier nog zeker een dag of 10 te rekken. Het zorgt voor veel spanning. Maar ik ben blij dat ik thuis ben in plaats van in het ziekenhuis. Hopelijk kan ik me rustig genoeg houden en blijft de zwangerschapsvergiftiging op deze manier doorsluimeren in plaats van ineens hard toe te slaan. Want het is echt beter als Klaas nog wat langer blijft zitten.

Ik weet precies waar ik op moet letten qua gezondheid en klachten, omdat ik bij Luuk ook een zwangerschapsvergiftiging heb gekregen. En ik ben blij dat ze vanuit het ziekenhuis ook genoeg vertrouwen op mijn eigen gevoel hierover. Nu maar eens zien hoe lang het nog vol te houden is op deze manier.

Leuke dingen afgelopen week

• Luuk ging logeren bij zijn opa’s en oma’s en daardoor had ik iets meer ruimte en rust om me heen, dat deed me goed!
• De nesteldrang deed zijn werk en zorgde ervoor dat er flink wat opgeruimd werd in huis
• Luuk leek ineens heel bewust afscheid te komen nemen van mijn buik en is heel erg bezig met de komst van de baby. Hopelijk kunnen de broertjes elkaar snel ontmoeten.
• Leuke aanbiedingen tegenkomen voor spullen die we nog nodig hebben
• We hoogden het bed op en ik moet nu via een kruk het bed in en uitstappen haha

]]>