Door Lize – Elke moeder (en ook vader) wil het beste voor haar kind en heeft als voornemen bepaalde dingen niet te gaan doen of vooraf een sterke mening over. Ik dus ook. Suiker? Nee, dat komt er niet in. Sap drinken? Nee, mijn kind drinkt water. Bij mij in bed slapen? Nee, mijn kind slaapt netjes in zijn of haar eigen bed. Probeer je daar maar eens aan te houden. Ik weet inmiddels dat je een hele hoop kan zeggen over hoe je het gaat doen met je kindje, maar in de praktijk pakt het toch anders uit en geef je echt wel eens toe aan bepaalde dingen. Althans ik wel.
In de basis doe ik wat ik van te voren zei, maar er zijn echt wel een paar dingen waar ik aan toe heb gegeven. Voor alle duidelijkheid, dit zijn mijn dingen waar ik mij schuldig aanmaak. Voordat Huub kwam had ik hier een andere mening over. Misschien denken jullie: “hoezo vind je dit zo “erg” dan? Dat kan. Zoals ik al zei het zijn mijn “hier maak ik mij schuldig aan als moeder” (meningen en gedachten over opvoeden) en dat hoeven niet die van jou te zijn.
Daarbij wil ik nog zeggen dat als je er anders over denkt ik dit respecteer. Ik wil alleen maar laten zien dat je een mening kan hebben en dan in de praktijk iets heel anders kan doen.
Nou…. Hier komen ze dan! Hier maak ik mij schuldig aan als moeder.
Bij mij in bed slapen
Het is niet zo dat ik heb gezegd: “Nee, Huub mag nooit bij ons in bed slapen”. En ik vind het eigenlijk ook normaal dat kindjes wel eens bij de ouders in bed slapen als ze ziek zijn, niet kunnen slapen of er gewoon even behoefte aan hebben.
Maar ik maak me heel soms schuldig aan volgende: soms ben ik om 6:00 uur al wakker. Huub slaapt dan nog en dan haal ik hem stiekem uit zijn bedje om hem lekker bij ons in bed te leggen. Ik doe dit vaak op de dagen dat ik moet werken, dan kunnen we nog even lekker knuffelen haha. Mijn man moet hier altijd erg om lachen.
Ik heb mijn kind verpest met…. Sap!
Ik heb hem op een gegeven moment diksap gegeven met als resultaat dat hij naast een fles alleen nog maar diksap wil drinken. Geen water, geen thee. Nee, diksap. En ik geef er aan toe, want ik wil dat hij voldoende drinkt. Ik hoor mezelf nog roepen: “Nee, mijn kind drink water of thee, en zo af en toe sap”.
Mobiele telefoon als zoethoudertje
Ik geef dus wel eens mijn telefoon aan Huub om hem even zoet te houden. Hij is geobsedeerd door telefoons en vindt het heerlijk om ermee te spelen. Ik probeer dit te minimaliseren, maar betrap mezelf er dus wel eens op dat ik hem mijn telefoon geef om hem zoet te houden. Dan kan ik nog even snel de was ophangen of gewoon even rustig thee drinken.
Ik heb nu een speelgoed telefoon gekocht en de vindt hij heel leuk. Toch wel beter dan mijn telefoon.
Heel veel over Huub praten
Ik had me voor genomen om niet altijd maar over mijn kind te praten. Zeker niet met mensen die zelf nog geen kinderen hebben. Ik snap dat mensen niet altijd zitten te wachten op alleen maar verhalen over Huub. Toch betrap ik mezelf er op dat Huub mijn favoriete onderwerp is en ik soms opeens denk: “oh, ik zit al weer de hele tijd over hem te praten”. Maar goed, Huub is natuurlijk ook het aller leukste kind van de wereld haha…
Minstens 10 keer controleren of alles goed gaat als Huub slaapt
Dit is echt mijn grote onzekerheid: gaat het goed met Huub als hij slaapt. Het is dus niet echt iets waar ik mij “schuldig aan maak”, maar ik zet het toch hierbij, omdat ik altijd zei: slapende kinderen moet je laten slapen en niet steeds storen. Oeps, dat doe ik dus wel. Gelukkig wordt het steeds minder nu hij ouder wordt. Ik wil gewoon altijd graag weten of hij het niet te koud of warm heeft, geen dekentje over zijn hoofd heeft. Eerlijk gezegd of hij het nog wel doet. Erg he? Ik weet het! Gelukkig is mijn man nuchter en kan hij me soms even aankijken van “doe nou even normaal, schat”.
Zo dit waren ze! Nu ik ze zo heb opgeschreven denk ik: ach het valt allemaal nog wel mee met mij en moet ik er erg om lachen. En ik zal vast nog wel veel dingen doen die eigenlijk pedagogisch niet heel verantwoord zijn, maar deze vijf vallen mezelf gewoon heel erg op. Vast omdat ik er vooraf echt een mening over had of omdat het een onzekerheid is.
Wat zijn jouw dingen waar je jezelf als moeder “schuldig aan maakt” en wil je er vanaf of moet je er net zoals ik eigenlijk wel een beetje om lachen?
]]>
Leave a Reply