Dat ik gek ben op Instagram is door alle de week in foto’s blogjes geen geheim meer. Tot ongeveer een jaar geleden dacht ik altijd dat het gewoon een programma was waar je een foto kon uploaden en het simpel kon bewerken. Ik had een paar followers en volgde zelf wat mensen via Facebook en Twitter, maar daar bleef het eigenlijk wel bij. Een jaar geleden merkte ik ineens dat het een heel social media platform op zich was. Ik begon foto’s en verhaaltjes te delen over mijn zwangerschap, deelde met de IG-ers (InstaGrammers) mijn jurk op onze grote dag. Liet daar zelfs weten dat het inleiden van mijn bevalling al begonnen was en de meest mooie momenten met Luuk werden gedeeld via Instagram. Ondertussen heb ik 1100 foto’s gepost, heb ik 404 volgers en volg zelf 435 mensen. Al deze getallen lopen nog dagelijks op en ik vind het heerlijk om mijn leven te delen met allemaal verschillende mensen.
Wat er nou precies zo leuk aan is? Je kunt mensen followen vanwege dezelfde interesses, of zoals in mijn geval vooral, vanwege de kinderen in ongeveer dezelfde leeftijd. Het delen van de struggles waar je tegenaan loopt, maar ook het delen van alle nieuwe mijlpalen. Herkenning vinden in elkaars foto’s en verhaaltjes. En het is vooral heel makkelijk. Vindt je een foto leuk, klik je op het hartje, wil je meer kwijt, reageer je wat uitgebreider. Af en toe komt er wel eens een winactie voorbij, maar over het algemeen is Instagram reclame vrij en je bepaald zelf wat je in je stream voorbij ziet komen, omdat je zelf bepaald wie je volgt.
Vanwege de gedeelde interesses volg ik een grote groep mama’s met kinderen tussen de 0 en de 1,5 jaar, zwangere vrouwen, mama’s met oudere kids, mama’s die hun kinderen dragen met een draagdoek en ga zo maar door. Dagelijks kijk ik zeker een keer of 10 mijn stream door om foto’s te kijken en her en der wat reacties achter te laten. Dat zijn echt mijn ontspan momentjes van de dag.
Linda van leef en laat leven kwam een tijdje terug met het geniale plan om een IG (mama) meet te organiseren. Zij maakte een Facebook groep aan en nodigde allemaal leuke Instagram mama’s uit. Al snel volgde er ook wat niet-mama’s die graag voor tante wilden spelen en er werd een datum geprikt. Gisteren was het zo ver, met een flinke dosis gezonde spanning stapte ik samen met Luuk in de auto richting het Maximapark in Utrecht, waar ik op de parkeerplaats Gonny en haar gezin al aantrof. We wandelden een stuk naar het restaurant en troffen daar Gwen aan. De meeting was begonnen. Gelukkig vond iedereen het spannend, dus dat hadden we in elk geval alvast gemeen. Die lieve Kathy kon er maar niet over uit dat het zo spannend was, maar bovenal zo leuk om elkaar na jarenlang contact via internet eens te ontmoeten.
En zo is het maar net. Met name Gonny, Kathy en Kelly ken ik inmiddels al jarenlang online. Super leuk dus, om ze nu eens in real life te mogen ontmoeten en de kids te zien. En waar ik van te voren dacht, dat we misschien online vooral elkaars goede kanten zien en onszelf wat voordeliger op foto’s zetten, viel dat reuze mee. Sterker nog, iedereen was exact zoals ik verwacht had. Grappig, hoe goed je elkaar eigenlijk leert kennen online. Uiteraard waren er ook mensen die ik het afgelopen jaar heb leren kennen, waaronder Linda, Gwen, Andere Linda (ook al hebben we elkaar eigenlijk niet gesproken..), Manon, Brenda en Marjolein. En ik leerde wat nieuwe gezichten kennen.
Wat was het een geslaagde dag, jammer van de regen, waardoor we – in plaats van te picknicken – in een restaurant terecht kwamen met ontzettend chagrijnig personeel. Maar wat was het leuk om al die mama’s (en tantes!!!) te spreken en te zien offline. Om al heel snel de zenuwen kwijt te zijn, omdat het eigenlijk heel vertrouwd voelt om met elkaar te kletsen over alledaagse, maar ook zware onderwerpen. Wat was het gezellig met al die spelende kindjes om ons heen. En wat was het bovenal voor herhaling vatbaar!
Volgende week weer dames (en heren)?
]]>
Leave a Reply