Twee weken geleden kwam mijn introductie blog over natuurlijk ouderschap online. En omdat ik graag wat uitgebreider in wil gaan op de “7 B’s” heb ik besloten elke woensdag een blog online te laten komen en zo een zomer blog serie online te zetten over mijn idee en ervaring over het natuurlijk ouderschap.
Vandaag gaat het over de tweede B. Breastfeeding. Borstvoeden. Daar waar mogelijk geef je je kindje borstvoeding voor langere tijd. Dit is helaas 1 van de B’s die ik tot mijn grote verdriet niet heb kunnen waarmaken. En dat, terwijl ik tijdens mijn zwangerschap alles op alles wilde zetten om de borstvoeding te doen slagen en om het dan zo lang mogelijk te kunnen geven. Toevallig is het deze week ook nog eens wereld borstvoedingsweek, dus je zal op veel blogs deze week een borstvoedingsverhaal tegenkomen.
Zwangerschapsdiabetes en borstvoeding
Toen bekend werd dat ik zwangerschapsdiabetes bleek te hebben, ben ik gaan uitzoeken wat dit zou kunnen betekenen voor mijn wens om borstvoeding te geven. In het ziekenhuis werd er laks op mijn vragen gereageerd en ik besloot contact op te nemen met een lactatiekundige. Wat bleek nu, als je zwangerschapsdiabetes hebt, wordt er binnen een uur na de bevalling bloedgeprikt bij je baby, om de suikers te meten. Wanneer deze te laag zijn, wordt er direct gestart met bijvoeding. Deze bijvoeding is over het algemeen kunstvoeding. Dit wilde ik absoluut niet, maar als Luuk een lage suikerspiegel zou hebben, had ik geen keuze. Tenzij ik van te voren zou beginnen met kolven. Ik kreeg een mini spoedcursus kolven door middel van stimulering met de hand van de lactatiekundige en ik kreeg allemaal bakjes en spuitjes om de druppeltjes melk in te kunnen opvangen. Zo kon ik de moedermelk invriezen en meenemen op het moment dat we naar het ziekenhuis zouden vertrekken. Wel mocht ik pas beginnen met kolven vanaf 37 weken zwangerschap, omdat het zou kunnen dat het kolven de bevalling op gang zou brengen.
Toen ik precies 37 weken zwanger was, moesten we al vroeg in het ziekenhuis zijn voor een extra controle, ik had dus geen tijd om rustig te gaan zitten kolven. Helaas waren de uitslagen die dag slecht, waardoor ik nog geen paar uur later werd opgenomen in het ziekenhuis om ingeleid te worden. Ik had dus geen tijd meer om voldoende melk te kolven. Dat werd dus duimen, dat Luuk’s suikerwaardes perfect zouden zijn.
Na de bevalling
Direct werd Luuk op mijn borst gelegd, zoals je vorige week hebt kunnen lezen en Luuk begon gelijk met zoeken naar mijn tepel. We probeerden hem te helpen en legden hem aan, maar hij hapte niet aan. Dat geeft niets, had gewoon tijd nodig. Vlak daarna werd er bloed geprikt bij Luuk. De uitslag was slecht, direct werd er een cupje met kunstvoeding bij Luuk naar binnengegoten. Het allerergste vind ik nog, dat deze melk is gegeven door de verpleegkundige, niet eens door mij of Joost. In de 23 uren die nog volgden werd er steeds weer gecontroleerd hoe het ervoor stond met Luuk’s bloedsuikers. Deze bleef laag, dus heeft Luuk een keer of 7 een cupje kunstvoeding gekregen. Inmiddels was bij mij de productie op gang gekomen door middel van kolven. De volgende dag mocht ik het zelf proberen, Luuk hapte alleen niet aan, het werd hem de dag ervoor natuurlijk ook wel erg makkelijk gemaakt door de kunstvoeding uit een cupje.
Gelukkig kreeg ik op de tweede avond een fijne verpleegkundige die echt de tijd nam om ons te helpen. Zij pakte ergens een spuitje vandaan en hielp mee om Luuk aan te leggen, inmiddels gebruikte ik al een tepelhoedje, omdat mijn tepel te vlak was om gewoon te pakken voor Luuk. En terwijl hij aan het tepelhoedje begon te zuigen (nog net niet hard genoeg), spoot de verpleegkundige met het spuitje wat melk in Luuk’s mond. En ineens had hij het door, hij dronk uit mijn borst, voor de eerste keer. Luuk was toen 36 uur oud en ik bleef huilen van geluk. Dit zouden we gaan doen. De verpleging gaf aan dat ze er alle vertrouwen in hadden dat het ons zou lukken nu. Ik barstte bijna uit elkaar van vertrouwen en trots op dat moment.
En dan kom je thuis
Ja, dan kom je thuis. We werden op gang geholpen door een leuke kraamhulp. Ook zij had er wel vertrouwen in dat het goed zou komen met de borstvoeding en ook zeker binnen de kortste keren zou kunnen afbouwen met het tepelhoedje. Daar was ik blij om zeg. Als zoveel mensen daar vertrouwen in hebben, krijg je dat zelf immers ook. De volgende dag kwam er een andere kraamhulp, zij zou de rest van de week bij ons zijn. Luuk werd gewogen en bleek afgevallen. Volgens de kraamhulp was Luuk teveel afgevallen en zij raadde aan, om een kolfapparaat te gaan huren. Joost ging op pad en kwam met het hele zooitje weer terug. Ik begon met kolven na elke voeding en had binnen no time een flinke voorraad in de koelkast staan. Maar nog steeds bleef Luuk afvallen. De kraamhulp wilde dat ik alleen nog maar zou kolven, om precies te kunnen zien wat Luuk binnenkreeg. Ik was naïef en heb dat advies opgevolgd. We konden zo precies bijhouden hoeveel Luuk dronk en dat was veel te weinig volgens haar. Hij dronk maar 40 cc en moest toch al minstens 70cc drinken en de volgende dag zelfs 80cc. Ik geloofde dat, want tja, ik had nog helemaal geen ervaring met dit soort dingen natuurlijk. Daarbij had ik ook niet echt de beschikking over internet, omdat we in een caravan zaten, dus ik kon ook niet echt makkelijk iets opzoeken.
Nog steeds ging het niet goed met Luuk’s gewicht en de kraamzorg stuurde erop aan dat we voorlopig bleven kolven om het zo in de gaten te kunnen houden. Op dag 8 zwaaide ze en liep de deur uit. Vanaf nu waren we met zijn drietjes. Maar ik was de dagen daarvoor helemaal onzeker gemaakt. Die middag kwam de verloskundige nog op huisbezoek, zij is ook lactatiekundige, dus ik sprak mijn zorgen uit en zij wuifde het maar weg, gewoon doorgaan zoals ik al deed was haar advies. 6 dagen lang heb ik alleen maar gekolfd en mijn melk via een fles gegeven. Soms legde ik Luuk nog wel aan, maar natuurlijk dronk hij niet, hij wist niet hoe. Na deze 6 dagen besloot ik te stoppen met kolven en te kijken of Luuk ontevreden zou zijn na alleen maar uit de borst te drinken. En dat was hij niet, hij bleef tevreden, deed wel wat langer over het drinken, maar dat maakte niet uit. Een paar dagen later kwam de jeugdverpleegkundige op huisbezoek om Luuk onder andere te wegen. Hij was aangekomen, meer dan genoeg. En dat op mijn melk! Ik werd weer trots, trots op mijn lijf, blijkbaar kon ik het toch wel!
Huilen
Eind goed, al goed zou je denken. We begonnen weer te stoeien met de borstvoeding. Elke avond en nacht was het een groot drama om Luuk aan te leggen, hij had honger, maar wilde de borst niet. Hij werd gefrustreerd, overstrekte zichzelf en huilde heel hard als ik hem wilde voeden. Ik kon niet meer, ik was helemaal op. Joost nam een voeding in de nacht over en Luuk dronk dan perfect en zo ging dat langzaam aan ook op de dag. De fles was Luuk’s enige troost. De borst werd niet meer geaccepteerd. En ik heb met verschrikkelijk veel pijn in mijn hart gekozen om te stoppen met de borstvoeding, hij wilde niet meer, ik kon het niet meer opbrengen ervoor te vechten en begon samen met Luuk alleen maar te huilen zodra er weer behoefte was aan een voeding.
Conclusie
Achteraf had ik nooit naar de kraamhulp moeten luisteren. Moedermelk is anders van samenstelling dan kunstvoeding. Dat Luuk 70cc moest drinken, was in het geval van kunstvoeding juist geweest, maar omdat je niet weet hoe vet je melk is, of hoe waterig het juist is, kun je niet over een bepaalde hoeveelheid spreken. Daarbij verschilt de samenstelling ook in de loop van de dag. Zo kun je bijvoorbeeld ’s morgens hele dikke melk hebben en ’s avonds juist hele dunne. De kraamhulp heeft het verkeerde advies gegeven en ik heb me daar verder op dat moment niet over kunnen inlezen. Dat Luuk afviel, was niet verkeerd, hij heeft nooit teveel gewicht verloren, dus al die onzekerheid op dat moment was nergens voor nodig. Aan het beleid in het ziekenhuis omtrent de kunstvoeding is vrij weinig te doen, helaas. Maar mocht het bij een volgende zwangerschap weer zo zijn dat ik zwangerschapsdiabetes krijg, zal ik kijken of ik donormelk kan krijgen van een andere moeder. En dan zal ik nooit meer zo uitgaan van wat de kraamhulp zegt. Deze B is dus niet helemaal geslaagd. Wel heeft Luuk 4 weken lang borstvoeding gekregen en daar ben ik blij om.
Ben jij zwanger en wil je borstvoeding gaan geven, lees je dan van te voren goed in, volg een borstvoedingscursus en zorg dat je op de hoogte bent van hoe alles werkt. Ik ben ervan overtuigd dat je dan al veel minder onzeker wordt op het moment dat je commentaar of kritiek krijgt. En aarzel nooit om contact op te nemen met een goede lactatiekundige. Achteraf zou ik willen dat ik dit allemaal beter had voorbereid. Maargoed, Luuk wordt van de kunstvoeding ook groot, dat blijkt wel de laatste maanden. Maar bij een (hopelijk) volgend kindje, is de wens om langdurig borstvoeding te geven waarschijnlijk in alle hevigheid terug. En dan zal ik alles op alles zetten om het echt te doen slagen, ik weet nu zoveel meer dan de eerste keer.
Geef jij borstvoeding, of heb jij borstvoeding gegeven?
Lees hier de introductieblog over mijn Natuurlijk Ouderschap serie.
Lees hier deel 1 van mijn Natuurlijk Ouderschap serie, over Birth Bonding.
Leave a Reply