mamakletst.nl

Category: mama-en-kind

  • Hoe gaat het met mijn 30 before 30?

    Leuk hoor, zo’n ‘bucketlist’ voor je 30e bedenken. Maar mijn jaar loopt toch een beetje anders dan gepland. Ik had in elk geval verwacht al een groot deel van mijn 30 before 30 lijstje af te kunnen strepen. Maar het valt wel een beetje tegen. Om mezelf een schop onder mijn kont te geven, laat ik daarom zien wat ik al heb kunnen afstrepen en wat niet. 

    1. Naar een concert van Anouk.

    Dat is gelukt! Al was het wel een beetje vals spelen, ik ging namelijk op mij 29e verjaardag naar het concert van Anouk in Ziggo Dome. En wat was het gaaf! Zeker voor herhaling vatbaar.

    2. Een nieuwe outfit kopen.

    Deels gelukt. Maar nu ik weet dat de operatie eraan komt, vind ik het ook echt zonde om nu nog een nieuwe outfit te kopen. Voor Maik’s verjaardag kocht ik bij de C&A wel een nieuw setje kleding, maar ik wil natuurlijk na de operatie als ik wat maatjes geslonken ben, heel graag shoppen. En dan laat ik het ook nog wel aan jullie zien!

    3. Een bos bloemen kopen.

    Nog niet gelukt. Ik koop eigenlijk nooit een bos bloemen voor mezelf.

    4. Een strandwandeling maken.

    Ook nog niet gelukt. We gaan eigenlijk nooit naar het strand. Misschien in het voorjaar maar eens doen!

    5. Een nieuwe telefoon uitkiezen.

    Dat is gelukt! In juni koos ik voor een nieuwe iPhone en die bevalt uiteraard weer erg goed.

    6. Een stedentripje maken!

    Dit is nog niet gelukt. Ik ben ook benieuwd of dit nog gaat lukken voor mijn verjaardag. Maar misschien moet ik niet te moeilijk denken, een stedentripje kan natuurlijk ook in eigen land…

    7. 26 boeken lezen.

    Ehh, boeken? Jeetje ja, ik moet gauw weer eens lekker gaan lezen. Ik heb werkelijk nog niets gelezen sinds mijn verjaardag!

    1.

    2.

    3.

    4.

    5.

    6.

    7.

    8.

    9.

    10.

    11.

    12.

    13.

    14.

    15.

    16.

    17.

    18.

    19.

    20.

    21.

    22.

    23.

    24.

    25.

    26.

    8. Meeten met het mamabloggers groepsappje

    Dat moet ook nodig nog eens gebeuren!

    9. Een nieuwe kerstboom kopen.

    Dat moeten we nog doen, maar kan nu niet lang meer duren.

    10. Heel veel afvallen.

    Staat op de planning voor binnenkort 😉

    11. Naar de Apenheul met Marije.

    Dit ging dit jaar wegens omstandigheden niet meer lukken. Maar dit gaat vast goedkomen als ze weer opengaan in april.

    12. Een fotoshoot met zijn vieren laten maken.

    Dat wil ik graag laten doen als ik wat ben afgevallen.

    13. Mijn oren oprekken tot het gewenste formaat.

    Dit is ook nog niet gelukt, ik wil even wachten tot de operatie voorbij is voor ik verder ga. Want tijdens de operatie zullen mijn piercings er even uit moeten en ik zou het zonde vinden als het dan dicht(er) groeit en ik weer opnieuw kan beginnen.

    14. Een tattoo laten zetten.

    Gelukt! Ik bedenk me nu wel dat ik hier alleen nog geen blog over heb geschreven. Hij moet nog op 2 plekjes bijgewerkt worden namelijk. Dat ga ik gauw eens plannen! En daarna zal ik zeker een blog plaatsen over het verhaal achter mijn tattoo.

    15. In mijn eentje naar de bioscoop.

    Dit heb ik nog niet gedaan. Het is toch een beetje awkward ofzo…

    16. Een festival bezoeken.

    Ook dit is al gelukt. Ik ging begin juni namelijk naar Pinkpop met mijn zussen en dat was onwijs gaaf. Het was mijn eerste keer Pinkpop en ik heb van begin tot eind genoten. We zagen onder andere System Of A Down, Machine Gun Kelly, Live, Prophets Of Rage, Rag ’n Bone Man, Kings of Leon, Passenger, Guus Meeuwis en Sum41.

    17. Een moeder zoon date met Luuk.

    Dit doen Luuk en ik steeds vaker. Zo gaan we wel eens naar blogevents met z’n tweetjes. Maar in het voorjaar wil ik toch ook nog wel een dagje met hem naar een pretpark ofzo.

    18. Een moeder zoon date met Maik.

    Dat komt ook nog wel.

    19. Een avondje op stap met Joost.

    Ja hoor, dit is gelukt! Het is wel maar 1 keer gebeurd. Maar goed. We gingen afgelopen maand samen naar Thunderdome. Een avondje ouderwets stampen. Ik heb er een week van moeten bijkomen, haha.

    20. 3 series op Netflix van begin tot eind kijken.

    Nee, dit is nog niet gelukt helaas.

    1.

    2.

    3.

    21. Shoppen bij de DM.

    Ook dit is nog niet gelukt!

    22. Een dagje naar Amsterdam.

    Ik kom meer in Amsterdam dan me lief is momenteel, aangezien ik hier naar het ziekenhuis ga. Maar ik doelde meer op een dagje sightseeing in Amsterdam. Of gewoon even shoppen. Dit is nog niet gelukt.

    23. Een dagje naar een andere stad in Nederland.

    Dit is ook nog niet gelukt.

    24. Naar het theater.

    Ja, dit heb ik gedaan! Ik ben samen met mijn zus naar De Vier Jaargetijden met Angela Schijf geweest. Een kindervoorstelling, maar wel een hele leuke!

    25. Een weekendje weg met het gezin.

    Ja! Dit is gelukt. We zijn in maart met zijn viertjes naar Villages Nature Paris en Disneyland Parijs geweest. En wat was het een heerlijk weekend.

    26. 10.000 unieke bezoekers halen op mijn blog.

    Bijna bijna! Ik hang er echt net onder elke keer. Dus kom maar op, bezoekers! 😉

    27. Sushi eten met een vriendin.

    Nog niet, maar dit staat voor heel snel op de planning.

    28. Een flink stuk fietsen.

    Nee, maar dit wil ik wel zodra het kan weer gaan oppakken na de operatie.

    29. Een mooie afscheidstraktatie maken voor de peuterspeelzaal.

    Nog niet, dit komt eind maart nog.

    30. Een verjaardagsfeest organiseren.

    Ook nog niet, het duurt immers nog een half jaar tot ik mijn verjaardag mag vieren.

    To be continued!

     

    ]]>

  • Hoe ga je om met sinterklaasstress bij kinderen?

    Sinterklaas komt weer bijna in het land, de intocht is morgen in Dokkum. Voor veel kinderen is dit de leukste periode van het jaar, maar voor veel ouders is dit het tegenovergestelde. Want die sinterklaasstress bij kinderen is absoluut niet fijn. Hoe kun je hier als ouder zijnde het beste mee omgaan? 

    Maak het niet spannender dan het is

    Dit is misschien wel het belangrijkste: Maak het niet spannender dan het al is. Vertel je kinderen niet dat als ze stout zijn, ze mee met de boot naar Spanje moeten, de roe kunnen krijgen of mee moeten in de zak. Dit kan je kind bang maken en daarom juist gestresst. Ze kunnen bijvoorbeeld slecht slapen, omdat ze denken dat Sinterklaas alles ziet. Je kunt beter vertellen dat Sinterklaas van alle kinderen houdt en ze daarom graag cadeautjes geeft.

    Schoen zetten

    Laat je kind niet te vaak de schoen zetten. Ook dit kan namelijk als spannend ervaren worden. Piet komt immers binnen om de schoen te vullen. Je kunt bijvoorbeeld 2 vaste dagen afspraken waarop de schoen gezet mag worden. Zo blijft het leuk voor jullie allebei.

    Sinterklaas aftelkalender

    Al voor Sinterklaas in het land komt, wordt je gek gemaakt met alle leuke programma’s rondom Sinterklaas. Kinderen hebben weinig tijdsbesef, dus kunnen er onrustig van worden omdat ze niet weten wanneer er iets gaat gebeuren. Het kan helpen om samen een aftelkalender te maken en deze dagelijks af te strepen. Zo kun je op de kalender laten zien wanneer Sinterklaas in Nederland aankomt. Maar ook wanneer de schoen gezet kan worden, wanneer je naar een intocht van Sinterklaas gaat en op welke dag pakjesavond gevierd zal worden.

    Hou de Sinterklaas periode zo kort mogelijk

    Begin niet al weken van te voren met het maken en ophangen van allerlei Sinterklaas versiering, maar doe dit pas een paar dagen (of zelfs 1 dag) van te voren. Het kan geen kwaad om je kinderen een beetje in onwetendheid te houden over wanneer Sinterklaas in het land komt. Zelf ben ik een voorstander van het volgen van het Sinterklaasjournaal. Pas wanneer dit begint, bereid ik de kinderen voor op dat Sinterklaas weer in het land komt. Zonder teveel poespas, lekker even relaxen voor de tv en kijken welke avonturen Sint en de Pieten beleven. En met de laatste aflevering van het Sinterklaasjournaal is ook gelijk de Sinterklaasperiode afgesloten en kan op 6 december de kerstboom opgezet worden.

    Het grote geheim van Sinterklaas

    Vanaf groep 5 (en soms zelfs al in groep 4), wordt aan veel kinderen het grote geheim van Sinterklaas bekend gemaakt. Heeft je kind vragen of begint het te twijfelen aan de echtheid van de Sint, dan kun je er natuurlijk voor kiezen om open kaart te spelen. Er zijn diverse boeken verkrijgbaar om het verhaal duidelijk uit te kunnen leggen. Maak het in dit geval ook niet te spannend, maar wees wel duidelijk over dat het een geheim is en dat kleine kinderen hier niets over mogen weten.

    Geniet met volle teugen

    Het belangrijkste is misschien nog wel om met je kinderen mee te genieten van deze gezellige periode. Ja het is druk en nee het is niet altijd even leuk. Maar sta soms even stil om te kijken naar de gezichtjes vol spanning en denk even terug aan hoe je dit zelf als kind vond. Ik kan daardoor altijd nog extra genieten van deze leuke tijd. En samen met de bovenstaande tips zorg je ervoor dat de komende weken nog leuker worden dan ze al zijn.

    Veel plezier!

  • Anticonceptie na je zwangerschap

    Anticonceptie na je zwangerschap, is best wel iets om over na te denken. Na de zwangerschap van Luuk vond ik dat allemaal niet zo nodig, maar sinds Maik er is en het ons toch wel duidelijk is dat we niet nog een derde kindje willen, vond ik toch dat er iets moest gebeuren. Maar er zijn zoveel mogelijkheden. Wat kies je? 

    Welke anticonceptiemiddelen zijn er?

    De anticonceptiepil

    Misschien is dit wel het bekendste anticonceptiemiddel. Er zijn verschillende pillen verkrijgbaar, met verschillende hormonen erin. De meeste pillen hebben 21 pillen per strip. Je slikt die pillen 3 weken en daarna een week niet, in die zogenaamde stopweek zal je menstrueren. Het is belangrijk de pil elke dag op ongeveer hetzelfde tijdstip in te nemen.

    Anticonceptiepleister

    De anticonceptiepleister plak je iedere week op en beschermt tegen zwangerschap. Net als bij de anticonceptiepil gebruik je de pleister 3 weken en dan heb je een stopweek om te kunnen menstrueren. Het is belangrijk om de pleister elke week op dezelfde dag te vervangen, want de pleister werkt 7 dagen. De pleister is bestemd tegen water, maar niet tegen olie, bodylotion en crèmes, dus daar moet je mee uitkijken rondom de pleister.

    Anticonceptiering

    De anticonceptiering is een maandelijkse anticonceptiemethode. Je plaatst de ring zelf (met je vingers, of met een hulpmiddel die je bij de ring mee kunt bestellen) in de vagina en hoeft vervolgens een maand lang nergens aan te denken. De anticonceptiering is een goede methode om je menstruatie te verschuiven, over te slaan of uit te stellen. Je voelt de ring niet zitten en het kan er niet zomaar uitvallen.

    Lees ook: Beppy tampon; review en ervaringen van een tampon zonder trouwtje. 

    Anticonceptiestaafje

    Een anticonceptiestaafje (implanon) biedt bescherming voor 3 jaar. Het wordt geplaatst door een (huis)arts onder de huid van je bovenarm. Het scheidt continue een kleine hormoondosering af en heeft dus geen pieken en dalen. Je hebt zelf geen invloed op je menstruatie, deze kun je dus niet uitstellen, verschuiven of overslaan. Na 3 jaar kan het staafje weer verwijderd worden door de arts en je kunt er dan voor kiezen direct een nieuwe te laten plaatsen.

    Spiraaltje

    Het spiraaltje wordt door je (huis)arts in de baarmoeder geplaatst. Je hebt een koperspiraaltje (zonder hormonen) of een hormoonspiraaltje. Het voordeel van een spiraaltje is, dat de hormonen alleen vrij komen rondom je baarmoeder. Waardoor je veel minder snel last hebt van neerslachtigheid, zoals je bij bovenstaande manieren wel kunt hebben. Het inbrengen van het spiraaltje kan gepaard zijn met wat pijn en bloedverlies. Een spiraaltje kan 5 jaar blijven zitten. Sommige vrouwen ervaren met het hormoonspiraaltje geen of bijna geen menstruatie meer. Met een koperspiraaltje zou het zelfs kunnen dat je meer bloedverlies krijgt.

    Prikpil

    De prikpil is een betrouwbare vorm van anticonceptie en wordt elke 3 maanden door een huisarts gegeven. Je hoeft dan 3 maanden niet meer aan anticonceptie te denken. Maar het grote nadeel van de prikpil kan zijn dat het een jaar of zelfs langer kan duren tot je weer vruchtbaar bent. Ook kan er verlies van botdichtheid plaatsvinden met de prikpil. Er is geen stopweek, dus je hebt zelf geen invloed op je menstruatie.

    Anticonceptie met borstvoeding

    Niet alle anticonceptie mogelijkheden kunnen samen met borstvoeding. De combinatiepil, anticonceptiepleister en anticonceptiering bevatten oestrogeen en onderzoek heeft uitgewezen dat deze middelen daarom niet gebruikt kunnen worden tijdens de borstvoedingsperiode. De pil zonder oestrogeen (de minipil), het anticonceptiestaafje en het koperspiraal kunnen wel zonder problemen worden gebruikt als je borstvoeding geeft. De prikpil en het hormoonspiraaltje verwachten ze ook zonder problemen voor de baby te kunnen plaatsen. Wel loop je een verhoogd risico op perforatie van je baarmoeder als je borstvoeding geeft tijdens het plaatsen.

    Waar heb ik voor gekozen?

    In de puberteit

    Volgens mij was ik 14 toen ik begon met het slikken van de pil. Ik had een vriendje en daarnaast was ik heel erg onregelmatig, met heel veel klachten ongesteld. Regelmatig lag ik dubbelgevouwen van de buikpijn. De pil werkte hier gelukkig goed tegen. Ik begon met microgynon30 en uiteindelijk kreeg ik de ‘goedkopere’ variant. Ethinylestradiol.

    Rond mijn 21e

    Mijn leven werd erg onregelmatig, ik ging de ene keer vroeg naar bed, de andere keer juist niet en daardoor vergat ik de pil wel eens, dus besloot ik voor een hormoonspiraaltje te gaan. De mirenaspiraal. Het laten zetten was vreselijk, oh wat deed het een pijn. Helaas was de ervaring daarna ook niet positief. Ik menstrueerde 24/7, een half jaar lang. Langer wilde ik het niet eens proberen, ik besloot het spiraaltje eruit te laten halen.

    Terug naar de pil

    Na die spiraal ervaring wilde ik weer terug naar de pil. En besloot een wekker te zetten om de pil iedere avond rond hetzelfde tijdstip in te kunnen nemen. Dat ging verder prima. Maar ik merkte helaas wel het een en ander aan bijwerkingen. Eerder had ik daar niet zo bij stilgestaan, maar ik merkte nu hoe heftig ik reageerde op de pil. Of nou ja, eigenlijk juist niet heftig. Ik werd vlak, was niet heel blij, ook niet heel ongelukkig, maar van dat alles maar een beetje.

    Stoppen met de pil, zonder kinderwens

    We besloten de pil het huis uit te gooien en vanaf toen ging ik me veel beter voelen. Ik kon weer voelen. Als ik blij was, was ik blij, ik kon weer huilen van het lachen en ik kon ook gewoon weer huilen als ik me slecht voelde. We besloten om even helemaal niets te gebruiken. Ja condooms. En daar werden we ook niet vrolijk van, maar helemaal klaar voor kinderen waren we ook weer niet. Het grote voordeel hiervan was, dat mijn lichaam een flinke tijd de tijd heeft gehad om weer helemaal een eigen cyclus te krijgen, weliswaar onregelmatig, maar om die reden ben ik ooit ook met de pil begonnen, en alle hormonen konden mijn lichaam uit. Tegen de tijd dat we wel voor een kindje wilde gaan, was ik dus ook binnen 3 maanden zwanger. Het ‘ontpillen’ was al klaar.

    Tussen de zwangerschappen geen anticonceptiemiddel

    Na de zwangerschap van Luuk kreeg ik al de vraag van de verloskundige of ik had nagedacht over de vorm van anticonceptie. Dat hadden we zeker, ik wilde geen poespas aan mijn lijf, dus besloten we weer geen anticonceptiemiddel te gebruiken. Dat was immers goed bevallen. En zou ik zwanger raken, dan was dat prima. Dan zou er geen man over boord zijn, al wilden we liever wel iets langer wachten. Na 2,5 jaar zijn we weer gaan proberen zwanger te worden en na een aantal maanden was het zo ver en was ik zwanger van Maik.

    Geen kinderwens meer – wat nu?

    Nu Maik er is en we twee kinderen hebben, hebben we geen kinderwens meer. Ik wil het mijn lichaam ook helemaal niet meer aan doen, aangezien ik alleen maar ziek ben tijdens de zwangerschap. En om niet de hele tijd bezig te zijn met wanner we wel of niet voorzichtig moeten doen, besloot ik te kiezen voor een koperspiraaltje. 3 maanden na de bevalling ben ik begonnen met het opwekken van een menstruatie met de anticonceptiepil. En hoe gek ook, ik was direct weer heel moe en neerslachtig. Eigenlijk zou ik de pil 2 maanden slikken, maar ik heb het bij 1 maand gehouden en tijdens de stopweek is direct het spiraaltje geplaatst. Deze keer zonder enige pijn. Blijkbaar maakt het echt verschil of je al eens bevallen bent. Of de huisarts deed nu voorzichtiger, dat kan natuurlijk ook haha.

    Het hormoonspiraaltje bevalt me prima. Ik heb totaal geen invloed op mijn menstruatie, wat het wel wat lastiger maakt, want ik voel het niet aankomen nu. Wel is de menstruatie heftiger, heb ik veel meer bloedverlies. Maar de menstruatie duurt korter (4 dagen nu) en er lijkt zelfs wat regelmaat in te komen.

    Anticonceptie met een maagverkleining

    Binnenkort krijg ik een maagverkleining en dat betekent dat ik geen anticonceptiepil meer zou mogen gebruiken. Dit komt immers in je maag en omdat het al zo snel door zal gaan naar mijn darmen, zal het onvoldoende werken. Dit is voor mij gelukkig geen enkel probleem, want ik ben hartstikke blij met het hormoonspiraaltje, maar als je een maagverkleining overweegt en de pil slikt, is dit wel iets om bij stil te staan.

    Voordelen van het hormoonspiraaltje

    • Als het is geplaatst (en goed zit), hoef je er 5 jaar lang niet meer aan te denken
    • Het geeft geen hormonen af en zorgt dus niet voor neerslachtigheid of andere mentale nadelen
    • Na een zwangerschap doet het plaatsen nauwelijks pijn
    • Je behoudt je eigen cyclus

    Nadelen van het hormoonspiraaltje

    • Je moet zelf onthouden wanneer je spiraaltje weer vervangen moet worden
      Al zijn daar inmiddels fijne hulpmiddelen voor. Door je te registreren bij spiraalcheck, krijg je vanzelf een herinnering wanneer je je spiraaltje weer moet laten vervangen.
    • Je hebt zelf geen invloed op je menstruatie, je kunt het niet verplaatsen, uitstellen of overslaan.
    • Je moet het laten plaatsen en verwijderen door een (getrainde arts) en kunt het niet zelf doen.

    Ik ben in elk geval erg blij met dat ik er de komende 4 jaar (ik heb ‘m inmiddels alweer bijna een jaar namelijk) niet meer aan hoef te denken en dat het samen kan met mijn maagverkleining straks. Als we echt 100% zeker weten dat er geen kleine meer komt, kunnen we altijd nog besluiten dat Joost een keer onder het mes gaat. Maar voorlopig is dit een prima oplossing.

    Waar heb jij voor gekozen na je zwangerschap(pen)?

  • VTech Vrolijke Vriendjes Magisch Koninkrijk – Koning Kasper en Koningin Karlijn

    Hoera! VTech bestaat dit jaar 25 jaar en dat moet natuurlijk gevierd worden. In de maand november zijn er daarom 25 winacties met VTech producten op 25 verschillende blogs. In een soort bloghop. Een bloghop is op MamaKletst niet onbekend, het enige verschil is dat er nu per dag door gehopt kan worden. Vandaag op MamaKletst staan de Vrolijke Vriendjes Magisch Koninkrijk Koning Kasper en Koningin Karlijn in de spotlight. 

    Vtech Vrolijke vriendjes uit het Magisch Koninkrijk

    Het Magisch Koninkrijk is een magische wereld vol met feeën, ridders en prinsessen. Net als bij de andere lijnen van VTech zijn er verschillende karakters en ‘gebouwen’ (zoals bijvoorbeeld het Magisch Diepzeepaleis) te koop en te sparen. En het is natuurlijk extra leuk om de set zo compleet mogelijk te krijgen. De Vrolijke Vriendjes uit het Magisch Koninkrijk hebben allemaal een speciaal accessoire waar je ze op kunt zetten. Plaats de poppetjes op een magic point van de accessoire en luister naar de vrolijke reacties.

    De Vrolijke Vriendjes

    De Vrolijke Vriendjes zijn naast de Toet Toet auto’s en Zoef Zoef dieren een hele bekende lijn van VTech. Er zijn verschillende poppetjes te koop, met verschillende haarkleuren, huidtinten en accessoires. Het leuke aan deze lijnen van VTech is dat alles met elkaar samen kan. De Toet Toet en Zoef Zoef lijn kunnen samen over dezelfde banen en zo zijn er allerlei verschillende speelsets verkrijgbaar, waar je met de poppetjes op kunt spelen. Ik vind het ideale cadeautjes voor een kinderverjaardag. Even checken welke poppetjes nog op het verlanglijstje staan en kopen maar. Ze hebben namelijk een fijne prijs!

    Koningin Karlijn

    Wij ontvingen onder andere Koningin Karlijn. Het was mijn eerste kennismaking met de Vrolijke Vriendjes uit het Magisch Koninkrijk, maar wat zijn ze leuk! Koningin Karlijn zingt vrolijke melodietjes en haar accessoire is een plankje met een babybedje. Plaats Koningin Karlijn op de magic point en ze ziet de baby, welke vervolgens begint te huilen.

    Koning Kasper

    En Koning Kasper laat zich rondrijden in een koets. Dit vindt hij erg leuk en dat roept hij ook uit als hij op de magic point geplaatst wordt. Met twee kleine autofreaks hier in huis, wordt Koning Kasper veel heen en weer gereden. Beide kinderen vinden het prachtig. Ook Kasper zingt verschillende liedjes en roept verschillende dingen. De poppetjes zijn heel leuk om los, zonder accessoires mee te spelen, maar de accessoires maken het wel af.

    Wij hebben duidelijk weer een nieuwe lijn speelgoed die compleet gemaakt moet zien te worden. Want de kinderen krijgen er niet genoeg van. En speelgoed waar de kinderen zich goed mee vermaken, vind ik het leukste speelgoed dat er is! Wij weten dus wat we aan Sinterklaas kunnen doorgeven dit jaar.

    Leerzaam voor kinderen

    De verschillende melodietjes en geluiden prikkelen de fantasie van de kinderen. Luuk vindt het, nu hij ruim 3,5 jaar is, nog steeds erg leuk om mee te spelen. En Maik is pas net 1, maar is gek op deze poppetjes. Hij danst als er gezongen wordt en wist ook al heel snel op welk knopje hij moest drukken om er geluid uit te krijgen. Dat drukken op het knopje is gelijk goed om de fijne motoriek mee te oefenen. En natuurlijk leren ze van de muziekjes en liedjes de taal goed kennen.

    VTech bloghop bij 25 verschillende bloggers

    Van 1 tot en met 25 november vind je bij verschillende mamabloggers de VTech bloghop. Iedere ochtend om 7 uur komt er bij een andere blogger een review van een VTech product, met een winactie online. En via ieder artikel word je doorgestuurd naar de volgende deelnemer. Op die manier hop je van de ene blog naar de andere blog en zo is de naam ‘bloghop’ ontstaan.

    In dit geval zijn het 25 blogs, met 25 winacties, omdat VTech 25 jaar bestaat. Hieperdepiep, hoera!

    Win win win win!

    Ik zei het al in de inleiding, er komen in 25 dagen, 25 winacties online. En natuurlijk maak je ook op MamaKletst kans op een tof VTech product. Stiekem zelfs twee! Je kunt namelijk de Vrolijke Vriendjes Magisch Koninkrijk – Koning Kasper en Koningin Karlijn winnen.

    Voorwaarden

    ❥ Like de MamaKletst pagina op Facebook
    ❥ Reageer onder dit bericht met je naam en een geldig e-mailadres
    ❥ Laat op Facebook onder de actie weten dat je meedoet

    Wil je extra kans maken?

    ❥ Deel deze actie op Facebook, Twitter of Instagram en vergeet MamaKletst niet te taggen!

    Let op: Je maakt alleen kans op deze toffe prijs door de Facebookpagina van MamaKletst te liken. De actie loopt tot en met zaterdag 18 november. De winnaar krijgt na 18 november 2017 een e-mail. Reageer binnen 48 uur na ontvangst van deze e-mail, wanneer je dit niet doet, zal ik een andere winnaar kiezen. Winnaars worden getrokken door middel van Random.org. Veel succes!

    Morgen vind je op de blog van Malou de volgende VTech winactie! Vergeten jullie niet een kijkje te nemen? Ik kan alvast vertellen dat ze iets héél leuks mag weggeven!

  • Musthaves van Mama baas

    Nu het einde van het jaar nadert, ben ik druk met het vinden van fijne hulpmiddelen om het nieuwe jaar zo georganiseerd mogelijk door te komen. Een planner kan daarbij handig zijn. Voor mijn werk en prive heb ik al een fijne zakenmam agenda, maar daar kijkt de rest van het gezin niet in natuurlijk. Toen ik zag dat Mama Baas met een leuke familieplanner en ook nog andere leuke spullen komt, was ik hier direct heel benieuwd naar. 

    Wat is Mama Baas?

    Mama Baas is een platform van Evelien en Sofie, een website vol met herkenbare mamaverhalen, met tips van experts en ze begeleiden vrouwen door hun reis door het moederschap. De website staat online sinds maart 2015. Het is een platform, waar we er wel meer van kennen, maar dat maakt het zeker niet minder leuk. Ik moet toegeven dat ik vrijwel geen Vlaamse blogs lees, omdat ik vaak toch een beetje moeite heb met de verschillen in taal, maar Mama Baas vind ik erg leuk. En ik vind het ontzettend tof dat ze nu drie leuke producten verkopen.

     

    Scheurkalender 365x mama zijn

    De Mama Baas scheurkalender staat vol met herkenbare dingen voor iedere moeder. Het is minimalistisch, dus als je ‘m op de wc hebt hangen, word je niet helemaal gek gemaakt door allerlei kleuren, als je daar zit om te plassen voor je rust. De quotes die erin staan, zijn grappig, herkenbaar en daarom extra leuk.

    Ik bedoel maar, bovenstaande quote is er typisch een die bij mij past. En zo staat er elke dag wel weer iets leuks in. De eerste editie van de scheurkalender was binnen no time uitverkocht. Dus ik zou er snel bij zijn als je deze onder de kerstboom wil (laten) leggen.

    Je koopt de scheurkalender hier.

    Mijn Baby Foto Plak en Invulboek

    Bij een tweede kindje word je er makkelijker in he. Althans, dat ervaar ik wel zo. Ik heb voor Maik nog helemaal geen invulboek, laat staan een foto plakboek. Alles gaat immers digitaal tegenwoordig. Maar dit foto plak en invulboek is wel echt de moeite waard om in te vullen. Ik heb zelfs al een aantal foto’s besteld om erin te plakken en dan gaat het invullen ook vanzelf. Kan de lijm ondertussen even drogen.

    Het is een boek waar je alles in kwijt kunt, te beginnen met dingen over de zwangerschap. Echo foto’s, andere leuke weetjes en er is ruimte voor wensen voor je kindje.

    Vervolgens gaat het door naar de baby- en kindertijd. Het is dus een compact boek waar alles in gaat. Dat scheelt enorm, want ik word er stiekem een beetje moedeloos van als ik voor iedere periode een nieuw boek moet invullen. Dit is dus echt een aanrader. Wel staan er wat Vlaamse uitspraken in, die niet helemaal kloppend Nederlands zijn, maar goed, dat maakt het ook wel weer grappig.

    Je koopt het baby foto plak en invulboek hier.

    Weekplanner

    En dan mijn holy grail op dit moment. De weekplanner! Momenteel hebben we veel afspraken, is Joost de ene week wel een dag thuis en de andere week niet, ik heb veel ziekenhuis afspraken en de kinderen worden ook nog wel eens opgehaald door de opa’s en oma’s om een dagje plezier te maken. Het werd te chaotisch en ik wilde graag een familieplanner hebben. Maar dan het liefst wel een waarbij je zelf de datum in kan vullen, want we hebben nu eenmaal niet iedere week een chaotische week en dat vind ik dan zonde van de ruimte.

    Aan het begin van de planner, staan verschillende leuke scenario’s. Wat kan er allemaal gebeuren met je afspraken als je een gezin hebt? Het is een leuke inleiding en laat je kennis maken met de planner.

    En hier dan de planner zelf. Zoals je ziet staat de datum er nog niet bij. Ik vind het echt ideaal! Bovenin schrijf je in de vakjes de namen van je gezin. Er zijn wel maar 4 vakjes, dus met meer dan 2 kinderen kan het lastig worden. Al zou ik dan gewoon het laatste vakje in tweeën delen. En de vakjes daaronder zijn de dagen van de week. Zelf zet ik links van de vakjes de datum neer van de week die ik invul. En helemaal aan de linkerkant is er nog ruimte voor notities.

    De weekplanner werkt erg goed voor ons. Ik heb het op het toilet gehangen, zodat iedereen het goed kan zien. En Joost vraagt me al een stuk minder vaak welke afspraak ik wanneer heb. Rust in de tent, dat is fijn!

    Je koopt de weekplanner hier.

    Gebruik jij ook een familieplanner? En wat vind je van de weekplanner van Mama Baas?

  • Heerlijk avondje? – Sinterklaas met pubers

    Ik was er op een gegeven moment echt zo klaar mee, die pakjesavond. Toen onze pubers nog kleine peuterpubertjes waren, was de Sinterklaastijd een geweldig leuke tijd. Ze zongen liedjes voor ze gingen slapen. Ze zette hun schoen bij de voordeur, met een mooie tekening en een suikerklontje voor het paard. Uren werden de speelgoedboeken doorgebladerd en verlanglijstjes gemaakt. En zwarte Piet, die was nog gewoon zwart.

    Naarmate ze ouder werden kwamen ze erachter dat het Sinterklaasverhaal een beetje anders in elkaar stak dan ze dachten. Al was dat niet gemakkelijk te geloven. Honderd vragen kwamen over tafel. Of ik dan ook dat ene cadeau had gekocht. En waar alle tekeningen dan waren gebleven. En wie de suikerklontjes voor het paard dan wel had opgegeten.

    Elk jaar namen de tradities die we altijd hadden gehad beetje bij beetje af. Als je twaalf jaar bent is een Sinterklaasliedje zingen bij je schoen niet echt stoer meer. Wat bleef waren de cadeautjes. Want dat hoorde er toch bij volgens de mannen. Pakjes uitpakken blijft leuk of je nou 3 of 13 bent. Ik was degene die zorgde voor die pakjes. Uren lang struinde ik door het winkelcentrum. Zoekend naar de perfecte cadeaus. Ik zocht altijd naar een variatie van verschillende presentjes. Zo moesten er altijd iets van kleding bij zitten. Een boek, een spel en wat andere dingen die op hun verlanglijstje stonden. En al dat spul moest ook nog ingepakt worden.

    Tot vorig jaar….. toen ben ik er mee gestopt. Want jeetje wat was ik er klaar mee. Al dat struinen door de winkels, rekenen of ieder kind evenveel had, afstemmen van cadeaus werd niet meer beloond met enorm blije kindersnoetjes. Dat wil niet zeggen dat mijn jongens niet meer dankbaar waren, allesbehalve, maar het werd toch anders. Op z’n pubers. Op deuren kloppen en op ramen bonken hoefde natuurlijk niet meer. De jute zakken vol cadeaus stiekem bij de voordeur zien te krijgen ook niet. Als ze het pakketje in de hand kregen met  voetbalsokken werd er verveeld gezegd; “Jahaaa, daar zijn ze weer, de voetbalsokken”. De pakjes werden zo snel mogelijk uitgepakt en klaar.  En niemand die er op het idee kwam om een kleinigheidje voor mij te kopen. Ik was het helemaal beu.

    Vorig jaar hebben we het anders aangepakt. We zijn met z’n vieren tapas gaan eten in plaats van pakjesavond. De hele avond door hebben we heerlijk gesmuld van allerlei verschillende hapjes. Nou ja, de jongens aten vooral mini tomaten soep, frietjes, aardappelkroketjes, mini hamburgers en lekkere toetjes. Maar dat maakt niet uit. Het was enorm gezellig om een paar uur samen aan tafel te zitten. We hadden gesprekken en discussies over van alles en nog wat, dat is zo leuk met pubers. Voor herhaling vatbaar.

    Ik zal zorgen voor pepernoten, voor lekkere sint chocola, voor gezelligheid in huis… maar nee geen juten zakken met pakjes meer.

    ]]>

  • Sociale fobie, van stress, zenuwen en tranen naar het mooie moederschap

    Hoe begin je een blog met een, toch wel, redelijk zwaar onderwerp? Ik blog best veel en meestal schud ik zo de woorden uit mijn mouw. Maar bij dit onderwerp is het toch net even anders. Want ik wil hier gewoon de juiste woorden voor vinden en goed nadenken over HOE ik het ga brengen. Het zit namelijk zo, ik heb een sociale fobie. Niet heel veel mensen weten tot in detail welke weg ik afgelegd heb sinds het moment dat ik 18 werd. Het is ook geen doen om het in detail neer te pennen want dan ben ik een heel boek verder. Laat ik het zo zeggen, die weg is loodzwaar geweest en heeft veel stress, zenuwen en tranen met zich meegebracht. De nodige hulpverlening gehad en veel steun, hulp en liefde van de mensen om mij heen. Dit allemaal heeft mij gebracht naar het heden. Het heden die nu een stuk zonniger is. Toen ik zwanger bleek en onze dochter uiteindelijk na 38 weken en 4 dagen geboren werd MOEST ik ook wel. Een sociale fobie tover je niet even weg. Maar de komst van Abby heeft mij wel sterker gemaakt.

    18 Jaar, zelfstandig worden

    Laat ik even terug gaan naar het stukje waarin ik zeg dat het vanaf het moment dat ik 18 werd heel zwaar werd. Waarom vanaf die leeftijd hoor ik jullie denken. Omdat je vanaf je 18e steeds meer zelfstandig moet gaan doen. Je ouders trekken vanaf dat moment iets meer de handen van je af en veel zaken komen nu voor je eigen rekening. Zo ook bij mij. Maar die zelfstandigheid betekende ook meer verantwoordelijkheid over mijn eigen leven. Veel tieners vinden dat heerlijk. En ik? Ik vond het doodeng! Wat moet ik nu allemaal gaan doen dan? Moet ik zelf vanalles gaan regelen? Moet ik zelf telefoontjes gaan plegen voortaan? Moet ik zelf bij mensen/bedrijven/organisaties langs? Poeh! Nouja wat moet dat moet.

    Niet zo simpel als het lijkt

    ‘Wat moet dat moet!’ Zo gaat dat toch? Iets moet geregeld worden dus dan los je het op. Niet als je Tanja heet dus. Ik leek overal bang voor. Zonder overdrijven. Was ik nou echt zo’n watje?
    Rond mijn 18e begon ik ook aan mijn vervolgopleiding. Ik ging de spw (sociaal pedagogisch werk) doen. Nieuwe uitdaging! Nieuwe school. Nieuwe alles. Nieuw…
    Ik hou niet van ‘nieuw’. Nieuw betekent onbekend. En onbekend is nou net het probleem bij mij. Ik functioneer het beste in mijn vertrouwde omgeving, bij de mensen die ik al ken en met de taken die ik al jaren doe. De middelbare school, mijn veilige haven. Nu moet ik naar een nieuwe school. Ik wil niet. Echt niet. Maar ik moet wel. En wat moet dat moet. Ik heb uiteindelijk mijn diploma gehaald maar wel een niveau lager en dus 1 jaar langer erover gedaan.

    De eerste barstjes

    Bij een sociale fobie ben je geneigd alles te verhullen. Het is niet iets waar je voor uit wil komen. Ik heb dus een masker opgezet vanaf dat moment. Ik wist altijd heel mooi een glimlach op mijn gezicht te zetten. Jaren lang. Maar wanneer ik alleen was, op mijn slaapkamer, barstte ik in tranen uit en huilde net zo lang totdat ik weer even alles kwijt was. Ik vertelde het ook aan niemand verder. Zelfs mijn ouders niet. Alles opkroppen en doorgaan. Dat gaat een keer mis. Zo ook bij mij. Van de ‘eerste barstjes’ ging ik naar een complete depressie in 2010.
    De huisarts was helaas niet mijn grootste vriend. Eentje van de oude stempel. Eén die vast heel goed is in zijn werk maar qua empathie niet echt de hoofdprijs wint. Ik ging naar hem voor een doorverwijzing naar een psycholoog. Maar de huisarts vond het toch maar onzin. Hij noemde het ook letterlijk een trend. Daar zit je dan als 23 jarige. Die al 5 jaar tegen zichzelf aan het vechten is maar het niet meer alleen kan.
    Uiteindelijk, na een extreem rotgevoel rijker, gaf hij met veel tegenzin toch maar dat papiertje met een krabbeltje. Ik ben zowat de praktijkruimte uitgerend daarna. Omdat ik EN niet meer naar zijn hoofd wilde kijken EN omdat ik bang was dat hij mij dat papiertje alsnog af zou pakken. Toch erg eigenlijk? Als je je als patiënt zo moet voelen.

    Hulp

    Eindelijk kreeg ik hulp. En dit hielp mij fantastisch. Een hele tijd verstreek en ik voelde mij goed, heel erg goed zelfs. De zomer kwam er ook nog eens aan dus ik kon de hele wereld aan. Dacht ik. Zodoende gaf ik bij de psycholoog aan er alle vertrouwen in te hebben en sloten we alles af. Ik had de touwtjes in handen. Ik had allemaal tips en trucs geleerd en die zou ik allemaal gaan toepassen. En het ging ook een hele tijd goed. Maar niet goed genoeg. En na een mooie piek, van goed voelen, gehad te hebben zakte ik weer als een plumpuddinkje ineen. Ik begon mij weer te voelen als voorheen. Nee sterker nog ik voelde mij nog veel slechter nu. We zaten ondertussen in 2012 en bij iedereen om mij heen gingen de alarmbellen af. Ik deed nou ook geen moeite meer om het te verbergen. Had daar de energie niet voor. Dit kon zo niet langer.
    Mijn psycholoog opnieuw ingeschakeld en die schrok er ook wel van. Het werd tijd voor drastische maatregelen. Ik kwam op een wachtlijst voor 2e lijns psychologische hulp. Om de tijd te overbruggen mocht ik mij wekelijks melden bij de praktijkondersteuner van de huisartsenpraktijk. Ik was overigens naar een andere huisartsenpraktijk overgestapt dankzij een vriendin (ook dat durfde ik niet zelf) en kreeg een huisarts die compleet het tegenovergestelde is van mijn vorige huisarts. Een briljant arts, met genoeg empathie en een complete rust over zich heen en dat ook overbrengt op zijn patiënten. Precies wat ik nodig heb dus.

    Zon ging weer schijnen

    Uiteindelijk kreeg ik de psychologische hulp die ik zo hard nodig had. En ongeveer rond dezelfde tijd leerde ik mijn man kennen. Of nouja, wij kenden elkaar al vanaf groep 3 van de basisschool maar we verloren ons gedurende 12 jaar uit het oog. (Maar dat is weer een ander verhaal).
    Mijn man, toen nog vriend uiteraard, wist van al mijn problemen af, steunde mij waar hij kon en ging voor de volle 100% voor mij. Ondanks mijn rugzakje. En daar ben ik hem vandaag de dag nog dankbaar voor. Gedurende de afgelopen (bijna) 5 jaar hebben we samen geknokt. Hij hielp mij er doorheen. De zon ging weer schijnen, maar nu voor het echt. Zodoende kon ik in 2014 de therapie echt stoppen, vroeg hij mij in datzelfde jaar ten huwelijk, gingen we in juli 2015 trouwen en is oktober 2016 onze dochter geboren.

    Tussen 4 muren

    Hoewel ik nu steeds meer durf en doe leef ik nog teveel tussen de 4 muren. Ik heb enorme sprongen gemaakt maar ik besef mij ook dat mijn wereldje nog erg klein is. Kleiner dan ik zou willen maar ik durf nou eenmaal nog niet alles. En daar zal ik ook mee moeten leren leven. Ik heb 2x een depressie in de ogen gekeken. En 2x was ik er op tijd bij. Gelukkig maar. Het is een enorme overwinning dat ik nu al ruim 3 jaar veel beter in mijn vel zit. Ik hoop oprecht dat ik die 4 muren ook nog iets meer kan afbreken. Maar ik vermoed dat dat met de komst van Abby wel zal gebeuren. Zodra zij naar de peuterspeelzaal gaat en naar school dan opent dat weer wat meer deuren. Ik begin mij toch steeds vrijer te voelen en ik hoop dat dat het ook nog wat makkelijker gaat maken.

    Abby en sociale angst

    Hoe gaat dat? Hoe combineer je zo’n fobie met het moederschap? Met de nodige drempels in ieder geval. Er zijn genoeg momenten dat ik even heel diep moet zuchten om de zenuwen weg te krijgen. Je verzint zoiets toch ook niet? Zenuwen omdat je de huisarts of het consultatiebureau moet bellen. Wie is er nou bang om een telefoontje te plegen? Nou ik dus. Of nouja dat was ik ooit extreem. Nu gaat het steeds beter.
    Abby is compleet afhankelijk van haar vader en van mij. Als haar vader werkt dan ben ik degene die er voor haar is. Ik ben degene die met haar naar afspraken moet, ik ben degene die telefoontjes voor haar moet plegen en ik ben degene waar zij dan op rekent.
    Als ik met haar naar het ziekenhuis moet dan kan ik mij daar al een week van te voren druk om maken. Zenuwen gieren door mijn lijf. Maar ik moet wel. Maar waar ik eerder echt ziek van zoiets kon worden kan ik tegenwoordig beter relativeren en sneller weer rustig worden. Ik weet voor wie ik het doe. Voor dat kleine, mooie en vooral vrolijke meisje. Die overduidelijk van het leven geniet. En daarmee ook weer een mooi voorbeeld voor mama is. Als zij zo vrolijk is, ongeacht WAAR ze is of met wie zij dan ook contact maakt, dan leer ik daar ook weer van. Zij met haar 1 jaar, lekker sociaal en gezellig. Waarom zou mij dat niet lukken? Ook samen met haar ben ik een sterk team. Als mijn man niet thuis is moet ik het alleen doen. Samen met haar. En volgens mij gaat het ons best goed af.
    I love being a mom! Ik ben zo dankbaar dat ik Abby’s mama ben. En voor haar mag zorgen. Zij maakt mij, net als haar vader jaren terug, eens zo sterk in mijn gevecht tegen deze fobie. En ik hoop dat ik andere mensen, wellicht moeders (to be), een hart onder de riem kan steken met mijn verhaal. Ik kwam van heel diep. Heb in alles ellende gezien en ook echt ellende gekend en ‘geleefd’. Maar kijk mij nu. Na regen komt zeker zonneschijn. Schakel hulp in als je je hierin herkent. Ik schaamde mij. Heb daardoor veel te lang gewacht. Bijna 4 jaar doorgelopen en het daardoor erger en erger gemaakt. Zo hoeft het niet te gaan. Ieder mens is het waard om zich kiplekker te voelen en een heerlijk leven te leiden.

    ]]>

  • Jaxx zijn eerste verjaardag!

    Oké, zijn eerste verjaardag duurt nog 2 maanden, maar het komt echt heel dichtbij. De bevalling lijkt wel vorige week. En de intense huilbuien van de eerste maanden zijn ook nog niet uit mijn systeem. Zelfs wanneer Jaxx nu een off-day heeft, dan schiet ik al meteen weer in de stress. Maar jeetje, wat geniet ik van zijn ontwikkeling, hij gaat zo hard! Inmiddels kan Jaxx zitten, kruipen, staan, langs meubels stappen en enkele stapjes aan de hand zetten. Mega trotse mama hier, moest even opscheppen!

    Veel moeders zeggen richting de 1e verjaardag dat ze de babytijd al missen, maar ik heb dat absoluut niet. Ik vond de babytijd door Jaxx zijn allergieën en de reflux zo heftig, dat ik totaal niet heb genoten. Nu geniet ik dus voor 10 en ben ik al druk bezig met de voorbereidingen voor Jaxx zijn verjaardag! Ik neem jullie even mee in mijn voorbereidingen.

    Ik heb het uitnodigingskaartje zelf ontworpen en inmiddels zijn ze besteld. Ik ben er echt heel blij mee. Ik ontwierp het kaartje bij hippe-geboortekaartjes ! Op de achterkant heb ik nog ons adres en een verwijzing naar de website met Jaxx zijn verlanglijstje. Ik heb 2 tijden voor de gasten, zodat Jaxx tussendoor even een dutje kan doen om bij te komen!

    Ook heb ik al een taartenbakster bij ons in de buurt gecontacteerd met het idee van de taart. Onderstaande taart is voor de visite en past helemaal in het thema. Jaxx krijgt een cupcake voor zichzelf met bananenvulling. Aangezien Jaxx een koemelkeiwit, soja en kippeneiwit allergie heeft, leek me dit verstandig en makkelijker.

    Naast het kaartje en de taart, horen natuurlijk slingers, ballonnen en andere versieringen! Ik vind het wel lastig om versieringen te vinden in het thema wat ik in gedachte heb. Als jullie nog tips hebben qua versieringen, hoor ik het graag. Tot nu toe heb ik nog niks kunnen vinden. Onderstaand sfeertje vind ik heel leuk

    Het laatste gedeelte is uiteraard Jaxx zijn outfit. Daar heb ik nog geen ideeën voor. Ook vind ik het lastig om nu al een te bedenken welke maat hij zal hebben. Het zal in ieder geval een warmere outfit zijn, aangezien hij in december jarig is.

    Voor nu ga ik weer even verder genieten van mij veel te snel groeiende baby. Als jullie nog tips/ideeën of advies voor me hebben, let me know!

    Afbeelding van de gedekte tafel komt van Shutterstock.

    ]]>

  • Nog maar een paar weken: van baby naar dreumes

    Mijn hemel, wat gaat een jaar snel! Ik roep dat al jaren. Zonder overdrijven. Een dag, een week, een maand? Het stelt niks meer voor. Vaak is het ineens juni en dan overheerst bij mij echt nog het ‘maar het was gister toch oudjaarsdag?’-gevoel. Een jaar heeft 4 seizoenen, voor mijn gevoel is de zomer net pas begonnen maar de kalender vertelt mij dat het over iets meer dan 2 weken alweer herfst is. Wat?! Ja, dat dus! Herfst. Dat betekent dus ook dat onze baby al snel jarig zal zijn. Ze verandert van baby naar dreumes.

    4 Oktober 2016 was de grote dag. De dag waarop mijn man en ik voor het eerst papa en mama werden. En vandaag, de dag waarop ik deze blog schrijf, zijn wij nog maar een paar weken verwijderd van haar verjaardag. De dag dat onze kleine baby van toen nog geen 3 kilo, een dreumes wordt. Dag baby!

    Niet met je ogen knipperen

    Ik kijk met zoveel plezier terug naar die eerste week. Het doet zelfs een beetje pijn als ik mij bedenk dat alles zo ontzettend snel is gegaan. Heb ik er wel genoeg van genoten? Je mag als moeder zijnde echt niet met je ogen knipperen. Want voordat je het in de gaten hebt, zijn ze 11 maanden en ben je ineens heel erg snel bij die eerste verjaardag. De dag dat ze dreumes worden. En dan? Zal elk jaar wat daarna volgt dan nog sneller gaan? Waarschijnlijk wel!

    Maar zo ver zijn we nog lang niet. Ons dametje is nu 11 maanden en WOW, wat is ze gegroeid! Ik heb al zoveel kinderen om mij heen zien opgroeien maar het is toch echt anders wanneer het je eigen vlees en bloed is. Je eigen pareltje. Je eigen wondertje. Je eigen alles!

    Trots!

    In die 11 maanden heb ik waarschijnlijk, net als elke moeder, elke maand wel staan stuiteren van enthousiasme. Elke week leek ze wel weer iets nieuws te kunnen. Al was het iets heel kleins, het gevoel wat je dan zelf hebt is groots. Enorm zelfs! Van omrollen naar tijgeren, zelfstandig zitten, kruipen, optrekken en nu ook bijna los staan. Maar ook het moment dat ze ineens volop begon te vertellen. Niks verstaanbaars uiteraard maar wel vol overtuiging. We weten nog precies welke dag dat dat was. 8 Mei. Ze was toen net 7 maanden en we stonden op het punt richting het ziekenhuis te vertrekken voor een dubbelblind test (dat is een provocatie test voor koemelkallergie). Ze zat in haar wipstoeltje en hele verhalen kwamen er uit. In die mate dat zowel ikzelf als wel mijn man vol verbazing naar haar toe liepen, elkaar aankeken en in de lach schoten. Hallo he! Heb je spraakwater gedronken afgelopen nacht?

    Heden den dag

    Ondertussen is het september en is dat kletsen van haar niet meer opgehouden. We hebben blijkbaar een heuse kwebbeltante op deze aardbol gezet. Ook stilzitten kent zij niet. Natuurlijk bewegen bijna alle baby’s veel, maar Abby is er eentje met peper in haar achterwerkje. Een heel ondernemend grietje met een, nu al, voorliefde voor turnen. We hebben haar al in veel posities zien liggen en staan en ze werkt heel veel met haar voetjes. Opvallend veel. Ik kan echt uren naar haar kijken en dan overdrijf ik niet eens. Ik ben zwaar gefascineerd door haar. Over wat ze allemaal kan en doet.

    Vorige week mochten we ons weer melden op het consultatiebureau. We waren zeer benieuwd naar haar lengte en gewicht, want we waren al zo’n 4 maanden niet meer geweest. 11 Maanden leek toen nog zo ver weg. We waren vooral benieuwd naar haar gewicht. Haar curve liet de laatste paar maanden een daling zien. Ze week af van haar eigen lijn en dat baarde de kinderarts wel wat zorgen. Maar tot onze grote opluchting liet de weegschaal deze keer een toename van 300 gram op 2,5 week tijd zien. Wij zijn dus heel tevreden. En op deze manier gaan we met een rustig gevoel haar verjaardag tegemoet.

    Eerste verjaardag is in zicht

    Nog minder dan een maandje. Nog maar een paar weken dan word ons dametje 1! En wat kijk ik er naar uit. Ik heb er echt enorm veel zin in. Ken je dat gevoel wat je vroeger zelf had, als kind? Enthousiasme ten top als je verjaardag er weer aan zat te komen? Dat gevoel heb ik nu weer. Voor mijn eigen verjaardag heb ik dat gevoel al heel lang niet meer. Ik vind het leuk om jarig te zijn maar ik ben het dan ook gewoon ineens. ‘Oja, morgen jarig!’ Zo ging dat dit jaar ook. Maar Abby’s verjaardag? Ik voel mij zelf ook weer even kind. Laat maar komen!

    We gaan er een paar mooie dagen van maken. Ze is op woensdag jarig en we vieren dat gezellig met ons gezinnetje en de zaterdag die volgt maken we er een iets groter feestje van. Al wil ik deze maand wel echt nog even genieten van onze baby. Nog even wat vaker kroelen, terwijl zij haar stinkende best doet om vooral vrij te zijn. Vrijheid blijheid ‘laat me los mahàààm’. Nog even genieten van het maken van een flesje melk, waarvan er momenteel nog maar 2 per dag over zijn in plaats van, ooit, 5. Vast voedsel smaakt haar 10x beter! Nog even iets vaker haar boxmobiel aanslingeren ook al geeft zij daar niet heel veel meer om. Nog even naar dat speentje kijken die nog op het keukenkastje ligt terwijl zij zelf al sinds 15 mei geen speen meer hoeft. Kortom, haar nog even als baby zien voordat ze een dreumes is! Want zodra ik met mijn ogen knipper is het vast zo ver. Wat gaat het allemaal snel!

    Vond jij het eerste jaar ook zo snel voorbij gaan?

    ]]>

  • 10x gedachtes vlak voor de bevalling

    Het welbekende herbeleven van de laatste periode van je zwangerschap en de bevalling is alweer volop aan de gang nu Maik over twee weken alweer 1 jaar oud wordt. Een jaar geleden werd de medicatie flink opgeschroefd en werd ik bijna iedere dag gecontroleerd omdat de zwangerschapsvergiftiging ieder moment kon toeslaan. In mijn hoofd was ik al druk met de bevalling bezig en de meest rare gedachtes gingen daar doorheen. Ik heb in die periode een paar gedachtes opgeschreven en vandaag laat ik je mijn gedachtes vlak voor de bevalling lezen.

    Wat als het toch een meisje blijkt te zijn?

    Dit is echt een vreemde gedachte geweest, er zijn maar weinig zwangere vrouwen die zoveel echo’s hebben gehad als ik. En vanaf 14 weken is het iedere echo meer dan duidelijk geweest dat we een tweede zoon zouden krijgen. Toch kwam daar ineens twijfel, niet dat het wat had uitgemaakt hoor. We hadden dan alleen niet direct een naam gehad denk ik haha.

    Krijg ik hem er wel uit?

    Tijdens de laatste groeiecho’s was gebleken dat Maik behoorlijk groot van stuk was. Met dank aan de zwangerschapsdiabetes. Langer dan 38 weken zwangerschap zouden ze me sowieso niet laten doorlopen, omdat daarna de kans op een natuurlijke bevalling steeds kleiner zou worden. Zelfs toen met net 36 weken zwangerschap bleek dat het een wonder zou zijn als ik pas met 37 weken zou bevallen, begon ik ‘m te knijpen. Want als hij zo groot is, hoe ga ik hem eruit krijgen dan? Ik bedoel, wat nou als bij de uitgang blijkt dat het helemaal niet past en ik hals overkop richting de OK gebracht zal worden? Bij de laatste echo (een dag voor de inleiding) bleek gelukkig dat hij een ruime 7 pond zou wegen. En er bevallen vrouwen van veel zwaardere baby’s. Maar toch zag ik een of andere enorme boeddha baby voor me.

    Wat als ze knippen?

    Tijdens mijn eerste bevalling heb ik 2 uur lang persweeën moeten wegpuffen. En echt, dat is verschrikkelijk, ik kan niet anders zeggen. Luuk bleek een sterrenkijker te zijn geworden tijdens de bevalling (hij was met zijn gezicht naar boven gaan liggen, in plaats van naar beneden) en dat zorgde voor persweeën, maar geen volledige ontsluiting. Ik heb een maand niet normaal naar de wc gekund en heb veel last gehad van een beurs onderkantje. En dat alleen maar doordat hij een dikke 3 uur voor de uitgang heeft gelegen. Gelukkig hield ik er alleen wat ‘schaafwondjes’ aan over. Maar dat vond ik al pijnlijk genoeg. Ik was dus als de dood dat ze deze keer een knip zouden zetten om hem eruit te krijgen.

    Weer zoveel weeënstormen overleef ik niet

    Al vanaf het begin van deze zwangerschap ben ik er duidelijk over geweest; ik wil niet meer zoveel weeënstormen als de vorige keer. Ook dat was een inleiding en ik had weeënopwekkers nodig om de boel op gang te helpen. Dat zorgde helaas wel voor een overkill aan weeën, ik vond het verschrikkelijk. Had nauwelijks de tijd om tussendoor op adem te komen en ik werd er vreselijk moe van. De artsen hebben met me meegedacht en daarom besloten we een ruggenprik te zetten voor er deze keer weeënopwekkers zouden worden toegediend. Dat was fijn, maar de angst bleef. Gelukkig heeft het gewerkt en heb ik geen last gehad van pijnstormen deze keer.

    Zal hij wel ademen?

    Zodra bleek dat Maik erg groot was, de zwangerschapsvergiftiging volledig was doorgebroken en mijn bloedwaardes steeds dubieuzer werden, werd de inleiding in gang gezet. Maik zou een prematuur worden. Een randprematuur, dat wel. Maar een baby die is gegroeid in een moeder met zwangerschapsdiabetes heeft meestal meer tijd gestoken in (te) groot worden, dan in rijp worden. Deze zwangerschap maakte ik van redelijk dichtbij een aantal vroeggeboortes mee, waarbij de baby’s een cpap nodig hadden om te ademen en mijn angst was dat Maik dit ook nodig zou hebben. Wat de artsen ook zeiden, deze gedachte kreeg ik niet uit mijn hoofd. Ik was dan ook maar wat blij toen hij heel hard ging huilen na de bevalling en ze direct vertelden dat hij het super goed deed.

    Waar is mijn camera?

    Ik had Joost al helemaal geinstrueerd dat hij af en toe wat foto’s moest maken. De foto’s die tijdens de bevalling van Luuk zijn gemaakt, hebben een aantal puzzelstukjes op zijn plaats laten vallen na de kraamweek, dus daar hoopte ik nu weer op. Ook zou er een geboortefotograaf bij de bevalling aanwezig zijn, maar ik ben al die tijd bang geweest dat ze er niet bij zou kunnen zijn om

    Als Joost maar op tijd terug is!

    Onze auto had nogal een probleem tijdens het rijden. Hij slipte alle kanten op als ik harder dan 80 km/u ging rijden. Dat is natuurlijk alles behalve veilig en ik had een paar weken voor ik ging bevallen al een afspraak gemaakt bij de garage. De automonteur is een oude vriend van me, dus ik had hem al gewaarschuwd dat de kans groot was dat ik de auto zelf niet zou kunnen brengen, maar ik zei dat het geregeld zou worden en dat de auto op tijd bij hem zou zijn.

    Alsof we het erom deden, mijn bevalling kwam na 2,5 dag aanmodderen na de inleiding dan toch echt eindelijk op gang. Mijn vliezen werden gebroken en ik kreeg een ruggenprik. En dat alles precies op de middag waarop we de auto zouden wegbrengen. Toen de ruggenprik erin zat en ik van de weeën door de ruggenprik nauwelijks last had, ging Joost vanuit het ziekenhuis de auto naar de garage brengen. Mijn stiefvader zou hem daar oppikken en terug naar het ziekenhuis brengen.

    Joost was de deur nog niet uit of de weeën braken door de ruggenprik heen. Ik raakte volledig in paniek, ik kon mijn telefoon niet vinden, de alarmknop niet en ik lag daar helemaal alleen. Gelukkig kwam er toevallig verpleging binnen die me een morfine pomp in mijn handen drukte en me gerust stelde. Joost zou vast op tijd terug zijn, maar daar was ik ineens helemaal niet meer zeker van. Hij was op tijd hoor, ruim op tijd gelukkig.

    Ik kan het niet, ik kan het niet

    De hele zwangerschap was ik zwak. Zwak van de misselijkheid en het vele overgeven. Zwak van de bekkeninstabiliteit. Ook de zwangerschapsdiabetes viel me zwaar deze keer en ik heb de hele zwangerschap met wallen tot mijn ballen rond gewaggeld. Om ten slotte met verplichte bedrust en veel (heel veel) medicatie koest gehouden te worden. Hoe zou het dan toch mogelijk zijn om een topprestatie als een bevalling te volbrengen? Ik dacht echt dat het me niet zou lukken.

    Wanneer ben ik voor het laatst naar de wc geweest?

    Als ik me iets herinner van de eerste bevalling is het wel de hoeveelheid poep die uit me is gekomen. TMI? Tja, misschien wel. Maar ik kan het niet mooier maken dan het is. Poepen op een andere plek dan thuis, lukt me eigenlijk nooit en ik lag al 5 dagen in het ziekenhuis toen de bevalling van Maik echt ging beginnen. Toen ik erover nadacht wist ik dat het al wel even geleden was dat ik naar de wc was geweest. Maar de dagen ervoor at ik ook nauwelijks, dus hopelijk zou dat helpen. Of dat het was weet ik niet, maar er is deze keer alleen een kind uitgekomen aan de onderkant. En verder niets 😉

    Hoe zal hij eruit zien?

    Natuurlijk had ik niet alleen maar vervelende gedachtes in de periode voor de bevalling. Ik was namelijk ook enorm nieuwsgierig naar hoe Maik eruit zou zien. Ik was reuze benieuwd of hij op Luuk zou lijken en of hij echt zo groot was als ze hadden gemeten via de verschillende groeiecho’s.

    Aan de grote kant was hij wel, toen hij met ruim 3600 gram op de wereld kwam na 36 weken en 5 dagen zwangerschap, maar op Luuk leek hij niet heel veel.

    Er spookte veel door mijn hoofd, maar eerlijk is eerlijk, de bevalling is me 100% meegevallen deze keer. Ik ben een van de vrouwen die na een helse bevalling, ook eens een fijne mee mocht maken, gelukkig!

    Waar dacht jij allemaal aan vlak voor je ging bevallen? Zijn bovenstaande gedachtes (deels) herkenbaar?

    De foto’s in dit artikel zijn gemaakt door Annebel van Troost fotografie.

    ]]>