Een ruggenprik als pijnstilling wordt tijdens een bevalling vrij vaak gebruikt. Dat dit niet altijd even veilig is, daar wordt maar weinig over verteld. Dat een ruggenprik niet altijd veilig is, heb ik helaas zelf ondervonden. En ik mag hier op MamaKletst in 3 gastblogs mijn verhaal doen. De afgelopen weken kon je al lezen over mijn bevalling en het zetten van de ruggenprik. En over de kraamperiode en hoe het ziekenhuis me steeds weer wegstuurde. Hoe het daarna ging? Dat lees je vandaag.
Na de bloodpatch
En dan ben je na 2 weken eindelijk hoofdpijn vrij. Wel nam ik mezelf voor het nog even rustig aan te doen en niet teveel hooi op mijn vork te nemen. Ik was veel te bang dat het bloedpropje los zou schieten. Ik kon eindelijk van Danique genieten en voor mij begon de kraamweek nu pas. Ik heb het wel rustig gehouden. Niet teveel kraamvisite. Want dat kon ik nog niet aan. Ik dacht alleen maar, als ze Danique willen zien, dan kan dat altijd nog over een paar maanden. Soms moet je gewoon echt even aan jezelf denken. Al zullen sommige andere mensen dit heel egoïstisch vinden. Ik ben nog nooit zo trots geweest als toen ik voor het eerst met Danique naar buiten ging. Daar heb ik echt van genoten. Ik kon eindelijk mijn meisje showen.
Sinds de ruggenprik ben ik wel heel erg vatbaar voor hoofdpijn lijkt het. Ik heb nu, 4 jaar later, gemiddeld twee keer per week hoofdpijn. En 1 a 2 keer per maand zware migraine. Dat is geen pretje. Vooral niet met twee kinderen. Gelukkig is er op de momenten dat ik hoofdpijn heb altijd iemand thuis. Want het is voornamelijk ’s avonds. Dus dan kan ik rustig aan doen en zorgt mijn man voor de kinderen.
Nog een ruggenprik
Zo’n zes maanden geleden ben ik bevallen van mijn prachtige zoon, Aaron. Wat een wonder. Net als bij Danique was ik vanaf de eerste seconde meteen verliefd. Na 9 maanden lang fantaseren over hoe je kleintje eruit ziet, begin je vanaf de eerste seconde al te vertellen op wie hij lijkt.
Deze bevalling was werkelijk een hel. Het was een drama. En dat gun je niemand. Ik had heel veel pech met de verpleegsters. Ondanks alles heb ik er toch weer voor gekozen om een ruggenprik te nemen, want de ontsluiting ging heel langzaam. Ik had rug-, buik-, en beenweeën. Ik kon niet alle weeën verdragen. Na 3 uur weeën gehad te hebben, was er maar 1 centimeter ontsluiting bijgekomen.
Ik was vreselijk bang voor de ruggenprik. Want ondanks de pijn besefte ik me heel goed dat het de vorige keer mis is gegaan. Maar als ik heel eerlijk ben, maakte het me op dat moment niet uit. Wel heb ik gezegd dat ik geen anesthesist in opleiding wilde, omdat dit de vorige keer het geval was. En toch kwam er een anesthesist in opleiding. Ik zag het eigenlijk al gelijk niet meer zitten. Maar het ging deze keer goed. Uit voorzorg werd er nog een andere anesthesist bijgehaald. De ruggenprik werd goed gezet.
Na de bevalling had ik helemaal geen hoofdpijn. Het voelde ontzettend goed om vanaf de eerste minuut voor mijn zoon te zorgen. Zonder klachten! Hoe de bevalling verder ging en hoe de afgelopen maanden verder zijn gegaan kun je lezen op mijn blog.
Jouw ruggenprik
Is jouw ruggenprik ook verkeerd gezet? Blijf dan alsjeblieft aandringen bij het ziekenhuis. Je bent absoluut geen zeikerd als je heel vaak belt, langsgaat en aandringt op een oplossing. Een ruggenprik gaat vaker goed dan fout gelukkig. Mijn grootste fout was om na de bevalling gelijk naar huis te willen. Terwijl er op dat moment al bekend was dat de ruggenprik verkeerd gezet was. Als ik er op terug was gekomen na de bevalling, hadden ze gelijk een bloodpatch kunnen doen, waardoor ik helemaal geen hoofdpijn gehad zou hebben. Maar gelukkig is het goed afgelopen.