Het gebeurt de laatste tijd steeds vaker, dat ik uitleg moet geven over onze keuze om Luuk zo min mogelijk geraffineerde suikers te laten eten. Het is niet dat ik heel erg anti ben, zelf eet ik er (te)veel van. Toch heb ik steeds het gevoel mezelf te moeten verantwoorden, omdat sommige mensen het heel normaal vinden om kinderen vol te proppen met koek en snoep. Maar ik wil liever geen suiker voor mijn kind. Daar is niets slechts aan. Toch?
Nu Luuk ouder wordt en steeds meer met ons mee gaat eten denken andere mensen ook voor hem te moeten zorgen. Ze kijken met een vies gezicht naar hoe hij met veel plezier een droge rijstwafel zit op te eten en kijken nog viezer als ze zien dat hij gewoon water drinkt, zonder diksap of iets anders erdoorheen. De laatste tijd krijgen we op zulke momenten regelmatig de vraag of we hem niet een Nijntje koekje willen geven, want die hebben ze toch nog liggen. Als ik die vraag beantwoord met nee, krijg ik vreemde blikken en rare opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd. En misschien bedoelt iedereen het heel erg goed, ik vind het jammer dat er zo neerbuigend wordt gedaan over onze keuze om Luuk zo min mogelijk suiker te geven.
Hij hoeft van mij niet dagelijks of wekelijks een Nijntje of Dora koekje te eten. Hij weet niet beter dan dat hij een rijstwafel krijgt en wordt al enthousiast als hij ziet dat we het pakken. Hij drinkt zonder problemen twee volle rietjesbekers met water op. Er staat echt wel diksap in de kast en we hebben zeker baby biscuitjes in huis, alleen een ander doel dan in de kast te staan hebben de producten niet momenteel. Ik ben van mening dat zolang Luuk niet went aan de koekjes, het zoete drinken en alle andere zoetigheid, dat hij niets mist. Dat is niet zielig. Hij weet niet beter.
Met twee ouders die gevoelig zijn voor lekker en (te)veel eten, met de bijbehorende kilo’s, wil ik waar ik kan voorkomen dat Luuk al op jonge leeftijd met overgewicht te kampen krijgt. En als ik hem nu aanleer om goed zijn groente en fruit te eten en het niet aan te vullen met suikerproducten, dan hoop ik dat hij over een tijdje zelf ook de gezonde tussendoortjes zal kiezen. En ja, met zijn verjaardag heeft hij een normale slagroomtaart gehad. Het is niet zo dat hij echt helemaal nooit suikers mag. Hij krijgt het met mate. En niet omdat het zo zielig is omdat hij op een droge rijstwafel zit te kauwen.
Toch merk ik dat het lastig is om er zo consequent in te zijn. Ik merk dat veel mensen het als normaal beschouwen om een klein kind een koekje of een snoepje te geven. Want “dat hoort nu eenmaal zo”. Ik ben er klaar mee dat ik mezelf moet verantwoorden voor onze keuze hierin. Ik krijg namelijk het gevoel alsof we iets heel erg verkeerd doen in de voeding met Luuk, terwijl ik diep van binnen heel goed weet dat het absoluut niet zo is. Misschien komt het wel omdat hij zo’n makkelijke eter is. Hij eet alles wat je hem geeft met smaak op. En ik ben er ook van overtuigd dat je daarin zelf een hele grote rol speelt. Als je je kind niet laat wennen aan zoetigheid en suikers, zal hij er ook niet snel om vragen. Doe je het wel, zal hij er zeker wel om vragen.
“Toch heeft iedereen ook suiker nodig!” hoor ik dan regelmatig. Tja. Luuk eet toch gewoon zijn fruit, daar zitten ook suikers in. En ook in sommige andere voeding zit suiker verstopt. Dus uiteraard krijgt hij het wel binnen. Maar niet in snoep, koek, appelmoes of zoete drankjes. En ik ben van mening dat ik me absoluut niet hoef te verantwoorden voor de gezonde keuzes die ik maak wat betreft de voeding van Luuk.
Loop jij wel eens tegen hetzelfde probleem aan? Laat het me weten in een reactie.
]]>
Leave a Reply