Twee weken geleden kwam mijn introductie blog over natuurlijk ouderschap online. En omdat ik graag wat uitgebreider in wil gaan op de “7 B’s” heb ik besloten elke woensdag een blog online te laten komen en zo een zomer blog serie online te zetten over mijn idee en ervaring over het natuurlijk ouderschap.
Vandaag gaat het over de eerste B. Birth Bonding. Dit houdt het volgende in; Zorgen voor een fijne zwangerschap, binding met je kindje in de buik en een zachte geboorte. De eerste uren na de geboorte houd je je kindje zoveel mogelijk bij je zodat jullie goed met elkaar kunnen binden.
Birth Bonding
Echt een fijne zwangerschap heb ik niet gehad, zoals jullie wel hebben kunnen lezen in onder andere deze blog. Maar ik ben wel dagelijks heel bewust geweest van de baby in mijn buik en heb er op vaste momenten op de dag de tijd voor genomen om contact te maken. Aan het eind van de zwangerschap voelde ik Luuk vaker niet dan wel, waardoor ik regelmatig aan de CTG geslingerd werd om te controleren of alles nog wel goed ging daarbinnen. Ik was er van overtuigd dat ik de bevalling als iets geweldigs zou ervaren. Ik was ook totaal niet bang voor wat er zou gebeuren, liet alles maar een beetje over me heen komen en maakte me al helemaal niet druk over alles wat er mis zou kunnen gaan.
En toen was het zo ver. Op 20 maart ging de telefoon om 17:00u. “Hallo mevrouw S. u heeft, zoals wij al dachten, inderdaad een zwangerschapsvergiftiging. Wij verzoeken u nu direct naar het ziekenhuis te komen voor opname en u wordt morgenochtend vroeg ingeleid”. In overleg met de arts mocht ik nog even lekker eten thuis (lekkere vette pasta met heel veel zalm, yum!) om aan het begin van de avond richting ziekenhuis te vertrekken, waar ik zoals beloofd, de volgende ochtend direct werd ingeleid. De bevalling duurde lang, was erg pittig en ik was helemaal uitgeput op het moment dat de persweeën zich aandienden. Er werd nog even een echo apparaat op mijn buik gedrukt waarmee de verloskundige tot de ontdekking komt dat Luuk zich had omgedraaid, hij was gaan sterrenkijken, dus het was niet verstandig al te gaan persen. Puffen dus en vooral niet toegeven aan die verschrikkelijke drang down under. 2 uur lang. Gesmeekt heb ik, of ik mocht persen. En uiteindelijk mocht het. Het allerlaatste beetje energie wat ik achterin mijn kleine teen nog kon vinden heb ik ingezet om Luuk er zelfstandig uit te krijgen, dat had die verloskundige mooi niet gedacht, net als de gyneacoloog die de OK al aan het klaarmaken was…
En dan wordt er zo’n klein warm mannetje op je borst gelegd. De birth bonding kon echt beginnen, want van een zachte geboorte was absoluut geen sprake.. Maar ik had eigenlijk de energie niet eens om Luuk te bekijken. Ik heb geen traan gelaten, ik kon niet meer, ik was helemaal op. Maar ik heb ruim 3 kwartier met Luuk bloot op mijn blote borst gelegen. Hij ontdekte mij en ik hem en wat was dat ondanks de vermoeidheid fijn. En zo bleven we dat doen, Joost heeft geholpen met Luuk aan te kleden, terwijl ik toe keek met een beschuit met muisjes. Luuk is geen seconde van mijn kamer weggeweest. Joost bleef bij Luuk, terwijl ik onder de douche werd gezet door de verpleegkundige en met Luuk in mijn armen werd ik naar een andere kamer in het ziekenhuis gereden.
Luuk is ook de dagen daarna niet van mijn zijde geweken. Ik zorgde ervoor dat er iemand bij hem was als ik naar het toilet moest, (was ik ff blij met die katheter de eerste 24 uur!), of ging douchen of ik nam hem mee met ziekenhuiswieg en al…. En zo bleven we bij elkaar de eerste week. En eigenlijk zijn we nog steeds zoveel bij elkaar, tot grote vreugde van ons allebei!
Dus, wat vind ik van birth bonding? Het hebben van een goede zwangerschap en een zachte bevalling heb je niet altijd zelf in de hand. Vaker niet dan wel zelfs, denk ik. Of ik moet gewoon pech gehad hebben… Maar het huid op huid contact, het voelen aan elkaar, het ruiken aan elkaar en het samen zijn in vooral het eerste uur na de bevalling was fantastisch en dat zou ik nooit anders willen. Nu heb je natuurlijk de kans op een keizersnede, maar er wordt in steeds meer ziekenhuizen gedaan aan “natuurlijke keizersnedes” en dat zou zeker iets zijn waar ik veel voor over zou hebben mocht een eventuele volgende zwangerschap op een keizersnede neerkomen. Luuk en ik hebben een hele sterke band en ik ben ervan overtuigd dat dit deels te maken heeft met hoe wij onze eerste uren samen hebben beleefd.
Hoe denk jij over birth bonding? En als je al een kind hebt, hoe heb jij het eerste uur na je bevalling beleefd?
]]>